(użytkownika Francesco Matera) Wczoraj odbyło się posiedzenie większości w celu ustalenia granic nowej ustawy budżetowej, która będzie charakteryzowała się oszczędnościami i polowaniem na marnotrawstwo. Dostępne zasoby, pomniejszone o wydatki stałe, są rzeczywiście tak ograniczone, że konieczna jest zwartość władzy wykonawczej i parlamentu, aby starać się kontynuować jedynie pomoc dla rodzin i cięcie klina podatkowego. Będzie to zatem rozważna ustawa budżetowa, z nadzieją, że Bruksela złagodzi swoje nieprzejednane stanowisko w sprawie powrotu do starych zasad i tym samym do Pakt stabilności. Negocjacje właśnie się rozpoczęły i powinny zakończyć się pod koniec grudnia decyzją o wznowieniu od stycznia 2024 r. przepisów przewidujących bezwzględny deficyt na poziomie 3%. (Pakt został zawieszony ze względu na Covid).
Interweniował także w tej sprawie Mario Draghi który w The Economist powiedział: „najgorszym możliwym skutkiem byłoby bierne pogrążanie się w starych regułach fiskalnych„. Zasady, które pisze Draghi, powinny być zarówno rygorystyczne, aby zagwarantować wiarygodność w perspektywie średnioterminowej, jak i elastyczne, aby umożliwić rządom reagowanie na nieoczekiwane wstrząsy. Następnie sprecyzował, że obecne zasady nie są ani jednym, ani drugim i prowadzą do polityki, która jest zbyt luźna w czasach boomu i zbyt sztywna w czasach kryzysu.
Europa powinna zastosować system amerykański, w którym inwestycje niezbędne dla wspólnych celów, takich jak walka ze zmianami klimatycznymi, obronność itp. powinny być dokonywane na szczeblu federalnym i tym samym oddzielone od budżetów krajów członkowskich.
Wracając do włoskiej ustawy budżetowej, na razie potwierdzone zostało jedynie cięcie klina w zakresie średnioniskich wynagrodzeń, ponieważ Ministerstwo Skarbu oczekuje na konsolidację danych ekonomicznych w oczekiwaniu na decyzję Eurostatu w sprawie sposobu obliczania wydatków na premię superbonusową: pierwszy rok, kiedy ulga podatkowa lub rok po roku, kiedy jest ona dyskontowana? Jeśli Eurostat potwierdzi, że wylicza wszystkie wydatki w ramach Superbonusa zaledwie w ciągu jednego roku, będzie to bolesne, bo planowany deficyt na poziomie 4,596 przekroczy europejskie ograniczenia i wyniesie 6% PKB.
„Sztandarowe” żądania stron, dotyczące podatków, ubezpieczeń społecznych, infrastruktury i nie tylko, opiewają na kwotę około czterdziestu miliardów, podczas gdy rząd myśli o manewrze na kwotę zaledwie trzydziestu miliardów (brakowałoby jednak około 25 miliardów). Jak każda włoska firma finansowa, również i to będzie nieubłaganym wyborem.
Zapisz się do naszego newslettera!