Poza Salvini, Savoini & co. W przypadku Rosji fakty przedstawia Angela Merkel z Gazpromem. Teraz z Ursulą von der Leyen, nową przewodniczącą Komisji Europejskiej, gra jest zakończona. Fausto Carioti na Libero wyjaśnia szczegóły operacji. Lobbyści Putina, zespół kanclerza i ich współpracownicy walczą ramię w ramię o dokończenie operacji North Stream 2, która po ukończeniu (niedaleko, mamy 60%) uzależni Europę z rosyjskiego gazu, zaciskając go jeszcze mocniej na kremlowskiej pętli.
Z drugiej strony prezydent USA Donald Trump jest zmartwiony i ma ku temu dobry powód. Biorąc pod uwagę obsługiwane towary, prawdziwy problem nie jest ekonomiczny ani środowiskowy, ale strategiczny: ci, którzy kontrolują przepływy energii, mają ogromną siłę politycznego szantażu na kupującym i uzasadnienie, dlaczego Rosjanie potrzebują europejskich pieniędzy i dlatego nie dowcipy są ważne do czasu wzrostu napięcia: hipoteza, która jest prawie nieprawdopodobna, tym bardziej teraz, gdy Putin i Trump są wolni od traktatu o pociskach jądrowych podpisanego w 1986 roku przez Michaiła Gorbaczowa i Ronalda Reagana.
Już dziś kraje UE kupują 40% importowanego gazu z Rosji, co czyni ją głównym dostawcą kontynentu. Dzięki North Stream 2 dawka znacznie wzrośnie. Nowy rurociąg, który na 1.200 kilometrów będzie najdłuższym rurociągiem podmorskim na świecie, połączy rosyjskie wybrzeże Bałtyku z terminalem Greifswald w Niemczech i podwoi przepustowość swojego starszego brata North Stream, dodając 55 miliardów metrów. kostek metanu rocznie: ile wystarczy, zapewnia spółka matka Gazprom, na 26 milionów rodzin. Kolejne 13% europejskiego zapotrzebowania na gaz zakontraktowane do Moskwy, ostrzegają analitycy z serwisu Radio Free Europe, niedaleko Departamentu Stanu USA.
Choć udziałowcem projektu jest sam Gazprom, gospodarcze ramię Putina, w tę gigantyczną pracę i biznes, który rozpocznie się po otwarciu kurka, zaangażowanych jest kilka europejskich firm, przede wszystkim niemieccy potentaci z sektora energetycznego, jak Basf / Wintershall i Uniper wraz z francuskim Engie, anglo-holenderskim Shell i austriackim Omv.
Włochy na stosie
Jeśli chodzi o Włochy, miały one ograniczoną rolę wraz z Saipem w układaniu rur na dnie morskim, ale najważniejsze jest to, co powiedział dyrektor zarządzający Eni, Claudio Descalzi, kiedy projekt się rozpoczął: to gazociąg ” naprawdę zrobione dla Europy Północnej ”, co spowoduje wzrost cen rosyjskiego gazu we Włoszech i innych krajach na południe od kontynentu ze względu na wyższe koszty transportu.
Trump, wspierany przez część kongresu waszyngtońskiego, naciska na wprowadzenie sankcji wobec europejskich firm, które współpracują z Gazpromem. Myśli także o pieniądzach, a także o polityce: dzięki nowym technikom wydobywczym Stany Zjednoczone mają mnóstwo gazu i są gotowe do transportu go w postaci płynnej, statkiem, aż do Europy, i obiecują sprzedać go po obniżonej cenie. Rozwiązanie, którego nie lubią Niemcy, którzy preferują rosyjską rurę, również dlatego, że konsoliduje pozycję Niemiec jako europejskiego hubu gazu ziemnego i pozwala ich firmom uczestniczyć w podziale ciasta.
Trump szuka sojuszników
Rządy Polski, Bułgarii, Czech, Estonii, Łotwy i Litwy oraz, krok poza granice UE, rząd Ukrainy opowiadają się za twardą linią Trumpa: wszystkie obawiają się rozszerzenia ze szkodą dla sfery Rosyjskie wpływy, jeśli nie skończyć się zniszczeniem przez rodzaj paktu energetycznego Ribbentrop-Mołotow.
Tymczasem w Brukseli wzrusza ramionami. W komisji mówią, że są przeciwni projektowi, ale o sankcjonowaniu grup takich jak BASF i występowaniu przeciwko rządowi niemieckiemu, zwłaszcza teraz, gdy von der Leyen objął w posiadanie najważniejsze krzesło, nie ma o tym wzmianki. „Dokładnie tego nie powinniśmy robić jako Unia Europejska. Powinniśmy mówić jednym głosem ”- powiedział Klaus-Dieter Borchardt, zastępca dyrektora generalnego Departamentu Energii Komisji (Niemcy), komentując ostatnią rozdźwięk w magazynie„ Politico ”.
Podsumowując, Niemcy dobrze głoszą i bardzo źle drażnią zniszczenia, a przede wszystkim Włochy.