(autor: Roberta Preziosa) Eksport ropy naftowej z Wenezueli odnotował znaczny spadek w zeszłym roku (-40%) i najprawdopodobniej w tym miesiącu liczba mebli może jeszcze zostać zmniejszona o połowę.
Katastrofalny wpływ na wenezuelski eksport przedstawiono:
- od posunięcia Caracas, które zmagając się z dosłownie wyniszczającym kraj kryzysem gospodarczym, zdecydowało „motu proprio” o zablokowaniu części eksportu (a tym samym mniejszej ilości ropy naftowej) ze względu na bliżej nieokreślone „siłę wyższą”;
- z uzyskanego w zeszłym miesiącu przejęcia od Conoco Phillips (kilka strategicznych zakładów PDVSA), która jednak nie była w stanie dostarczyć ilości przewidzianych w umowie i która często kończyła się na skraju bankructwa, gdyż nie nie mają środków na wydobycie ropy ze względu na bardzo poważny kryzys, który dotyka ten kraj.
Aby skomplikować i tak już dramatyczną sytuację, prace konserwacyjne miały nastąpić także w fabryce Petro Piar (spółka zależna Chevron), która jeszcze jakiś czas temu jako jedyna działała dobrze.
Jednak wszyscy eksperci czekają na 22-23 czerwca przyszłego roku, na długo oczekiwany szczyt OPEC.
Ponieważ eksportowi Caracas grozi załamanie o co najmniej pół miliona baryłek dziennie, wzrost produkcji niezbędny do zrównoważenia deficytu będzie musiał być znacznie trwalszy, niż oczekiwały Arabia Saudyjska i Rosja.
W sytuacji, gdy Stany Zjednoczone naciskają na ograniczenie cięć produkcji, przekonanie wszystkich krajów członkowskich koalicji będzie bardzo trudnym zadaniem.
Prezydent Donald Trump w maju ubiegłego roku wydał „zarządzenie wykonawcze” który zwiększa presję gospodarczą na Wenezuelę poprzez zakaz wykupu długów posiadanych przez rząd Wenezueli, w tym długu koncernu naftowego Petroleos de Venezuela.
Stany Zjednoczone i ich sojusznicy w Ameryce Łacińskiej postrzegają administrację Maduro (wybory z 20 maja uznane przez USA i UE za nielegalne) jako główną przeszkodę w rozwiązaniu kryzysu w kraju.
Szczyt, który odbędzie się w nadchodzących tygodniach, zapowiada się pełen napięcia.