(autor: Alberto Azario) Zgodnie z raportem Banku Światowego „What a Waste 2.0: Global Snapshot of Solid Waste Management to 2050”, do tego dnia będziemy wytwarzać 70% więcej odpadów stałych niż dziś. Skarga pozwala nam zrozumieć, że przy braku modelu ekonomicznego mającego na celu zachęcanie do ponownego użycia i recyklingu, ryzykujemy przeniesienie z 2,01 miliardów ton 2016 do 3,14 miliardów 2050 z niewyobrażalną szkodą dla zdrowia ludzkiego i naszego zdrowia planeta. Jeśli nie zostaną właściwie zebrane i zarządzane, odpady te mogą zagrozić zdrowiu całych ekosystemów przez tysiące lat; jeśli weźmiemy pod uwagę na przykład oceany, dane są dramatyczne, ponieważ co najmniej 90% odpadów morskich składa się z plastiku.
Zgodnie z analizowanym tutaj raportem niezbędne będzie usprawnienie całego zarządzania łańcuchem dostaw odpadów, przemyślenie go z punktu widzenia gospodarki o obiegu zamkniętym, w którym produkty są przeznaczone do recyklingu i ponownego użycia. Ważne jest, aby dziś wyposażyć kraje w wystarczające i odpowiednie urządzenia do przetwarzania odpadów, aby nie stanowiły one problemu, zagrożenia, lecz zasobem. „What a Waste 2.0” podkreśla również, że gospodarka odpadami jest zaniedbywana w krajach o niskim dochodzie; w rzeczywistości tylko 4% produkcji jest wysyłany do recyklingu, co jest ogromną różnicą, jeśli weźmiemy pod uwagę, że w krajach o wysokich dochodach ponad jedna trzecia odpadów jest odzyskiwana w wyniku recyklingu i kompostowania. Delikatna sytuacja, z którą trzeba się zmierzyć przy szeroko zakrojonym planowaniu i na rygorystycznych podstawach naukowych: istnieją rozwiązania, musimy je tylko uczynić wykonalnymi, łatwo powtarzalnymi i dostępnymi. W żadnym kraju europejskim odpady nie są uważane za problem, a jeśli utrzymamy zdrowy rozsądek, nawet na poziomie decydentów i wykorzystamy dostępne technologie, nawet we Włoszech już nie będzie.
Przemówienie, które być może w północnych Włoszech już wygłaszają, odkąd po raz ostatni mówiono o „sytuacji awaryjnej związanej z odpadami” w Mediolanie, musimy cofnąć się do 1995 roku. Mediolan ponad dwadzieścia tysięcy ton odpadów z powodu zablokowania wysypiska Cerro Maggiore (w rejonie Mediolanu). Od tego czasu w stolicy Lombardii, obecnie jednej z najczęściej odwiedzanych europejskich stolic biznesowych i turystycznych, to okropne sformułowanie, zbyt często słyszane w mediach w wielu innych regionach Włoch, praktycznie nie ma już znaczenia. Rzeczywiście, Mediolan stał się nawet wzorem na świecie, na przykład, jeśli chodzi o selektywną zbiórkę odpadów. W 2017 roku zebrano ponad 670 tys. Ton odpadów, czyli około 2.200 dziennie. Z tych 362.331 ton (co stanowi 59,6% całości) skierowano do odzysku materiału, a dokładnie w drodze selektywnej zbiórki. W szczególności w 2017 r. Zutylizowano 77.900 tys. Ton papieru i tektury, 44.615 65.501 ton tworzyw sztucznych i metali, 141.281 33.034 ton szkła, XNUMX XNUMX ton odpadów organicznych i ostatecznie XNUMX XNUMX ton „frakcji zróżnicowanych”.
Mediolan zawsze kładł nacisk na czystość miasta i przez lata wprowadzono kilka rozwiązań, aby poprawić sytuację. Na przykład utworzono tak zwane „recyklery”, w których obywatele mogą przynosić odpady, których zwykle nie mogą pozbyć się w domu, takie jak zepsute meble lub urządzenia, usługa świadczona również w domu dla osób, które mają trudności z poruszaniem się. świetne przedmioty z domu. Dzięki dodatkowemu spojrzeniu na innowacje technologiczne, niedawno rozpoczęto również pozycjonowanie pierwszych inteligentnych koszyków w mieście (8.000 do końca 2018 r.), Opracowanych z Cefriel - Politecnico di Milano. „Inteligentne pojemniki” to rozwiązanie technologiczne, które ma na celu ciągłe monitorowanie stanu napełnienia kontenerów rozmieszczonych na całym terytorium. To wszystko zasługa jednak nie tylko administracji, które podążały za sobą w czasie, oczywiście także obywatelskiego poczucia Mediolanu, którzy starają się przestrzegać zasad przyzwoitości i wspólnego życia.
Model w Mediolanie jest więc badany także w innych częściach świata, np. W Nowym Jorku przez gminną administrację Billa De Blasio, które mają być eksportowane pod względem wydajności i funkcjonalności dzięki modelowi opartemu na zintegrowanym zarządzaniu całym łańcuchem odpadów. , od zbioru do przetwarzania, od odzyskiwania materiału do produkcji energii. Oprócz zróżnicowanej i dużej liczby interesujących odpadów, część, której nie można przywrócić do życia, jest w rzeczywistości wykorzystywana do produkcji energii. Odpady te trafiają do zakładów przetwarzających odpady na energię, które są w stanie przetwarzać ponad 500 tysięcy ton rocznie kogeneracji energii elektrycznej, przydatnej do zaspokojenia rocznego zużycia energii około 130 tysięcy rodzin i ciepła do ogrzewania sieciowego, wystarczającego do ogrzania ponad tysiąca 30 rodzin wytwarzających wodę gorące, które jest przenoszone pod ciśnieniem, podziemnymi rurami, do domów.
Od włoskiego miasta po niebo, wykorzystanie odpadów do produkcji energii jest praktyką, która była badana od pewnego czasu, ale wiadomość o pierwszym komercyjnym locie zasilanym przez odpady z recyklingu to nowa wiadomość dnia. W Wielkiej Brytanii lot Virgin Atlantic w rzeczywistości leciał z Orlando do Gatwick, zasilany mieszanką paliwa wykonanego z części zwykłego paliwa do silników odrzutowych i części etanolu wytwarzanego z gazów spalinowych. Związek, który mógłby zastąpić normalne paliwo do 50% przynajmniej zgodnie z aktualnymi technologiami i wiedzą oraz zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych o 65% w porównaniu z konwencjonalnym olejem. To był dopiero pierwszy lot, ale jakakolwiek nowa strategia zmiany kursu i coraz częściej rozważania odpadów jako zasobu jest mile widziana.