Perugia, na oczach ponad 11 tysięcy widzów, którzy tłoczyli się, Curi pokonał Frosinone i dociera do niego na szczyt tabeli. Mecz nie zawodzi oczekiwań przeddzień i od początku utwierdza się w widowiskowym wyścigu. Frosinone zaczyna lepiej niż na 13. miejscu z Dionisi tworzy pierwszą piłkę bramkową w meczu, ale konkluzja silnego napastnika z Ciociarii zostaje odrzucona przez Voltę, która po chwili jest powtarzana nawet na podstępnym zakończeniu przez Ciano. Jednak Perugia przechodzi do pierwszej użytecznej okazji i na 23. miejscu, z byłym Di Carmine, realizuje w najlepszy sposób dobre działanie Perugian.
Przed przerwą Frosinone miałby okazję wyrównać z Ciano, a potem z Dionisim, ale Rosati (niewątpliwie najlepszy w tej dziedzinie) w obu przypadkach postanawia.
W drugiej połowie północnokoreański Han ma na głowie piłkę 2: 0 oferowaną na najbardziej klasycznej srebrnej płycie Di Carmine, ale gracz marnuje. Po tej akcji Frosinone padnie co najmniej 6 jasnych bramek, ale zawodnicy Ciociari nie potrafią znaleźć drogi do siatki. Najpierw Gori, potem Ciano, potem Daniel Ciofani i trzykrotnie Dionisi znajdują Rosatiego w bardzo pozytywnym dniu, aby odmówić mu gola, który, jak widać podczas meczu, byłby więcej niż zasłużony. W finale Perugia zaciska zęby dalej, a także dzięki kilku bardzo wątpliwym decyzjom arbitrażowym (rewelacyjny spalony gwizdany przez Dionisiego uciekającego samotnie przed bramkarzem przeciwnika, a także niewyrzucenie byłego Frosinone Zanona winnego łokcia na twarzy Beghetto z piłką daleko), mecz kończy się czwartym zwycięstwem Perugii w mistrzostwach, które okazuje się być w stanie cierpieć i haczykiem na czele Frosinone, który pomimo porażki wychodzi z Curi z podniesioną głową i świadomością zasłużenie na szczycie tabeli.
GB
Zdjęcie: Frosinone Calcio