Dziś jeden z symboli miasta Taranto, Most Obrotowy, obchodzi swoje 60. urodziny. Z tej okazji niezwykłe otwarcie, oddanie salutów z baterii Zamku Aragońskiego, wejście i wyjście statku Marynarki Wojennej, a następnie łodzie wiosłowe stowarzyszeń Taranto. Odbył się także występ fanfar Marynarki Wojennej oraz projekcja zdjęć historycznych w południowej galerii Zamku Aragońskiego. Z tej okazji Zamek został udekorowany flagami, a wieczorem artystycznie oświetlony. Nazwany na cześć San Francesco di Paola, patrona marynarzy, żelazny most łączy nową część Taranto ze starym miastem. Ta ostatnia to wyspa otoczona dwoma morzami Taranto, Mar Grande i Mar Piccolo, połączona z lądem, czyli z resztą miasta, dwoma mostami: kamiennym i obrotowym.
Most obrotowy ma 60 lat, ale pierwszy most obrotowy został otwarty w maju 1887 roku. Został zbudowany przez firmę inżynierów z Neapolu. Turbiny zapewniające jego pracę napędzane były przez opadającą wodę do cysterny znajdującej się na Zamku Aragońskim tuż obok mostu obrotowego. Most ten był podobny do tego zbudowanego w 1861 roku w Breście, francuskim mieście, z którym Taranto nawiązał później stosunki partnerskie. W latach 1956-1958 stary most został zastąpiony obecnym. Z napędem elektrycznym i nieco szerszym niż poprzedni. Prace wykonali Inżynierowie Budownictwa i stocznia Taranto. Ówczesny głowa państwa Giovanni Gronchi przemawiał podczas inauguracji 10 marca 1958 r. Oprócz umożliwienia przejścia pieszym i pojazdom z nowego miasta do starego i odwrotnie, most obrotowy łączy także Mar Grande, port w Tarencie, z Mar Piccolo, który jest morzem śródlądowym. Otwarcie mostu następuje poprzez obrót, na określonym biegu, jednego ramienia na raz i służy do umożliwienia statkom płynącym do Mar Grande lub Mar Piccolo przepływania wzdłuż kanału żeglownego. Jeszcze 20-30 lat temu otwieranie mostu było częste, ponieważ stocznie Fincantieri i baza marynarki wojennej Marynarki Wojennej znajdowały się w Mar Piccolo.
Następnie stocznie opuściły Taranto, a za nimi Marynarka Wojenna przeniosła flotę do nowej bazy morskiej Mar Grande w Chiapparo, uwalniając się w ten sposób od otworów mostu. Dlatego dziś most obrotowy jest rzadko otwierany. I tylko wtedy, gdy okręt Marynarki Wojennej musi dotrzeć do doków Arsenału Wojskowego, także w Mar Piccolo, w celu naprawy lub konserwacji. Jednak jako jednostki operacyjne baza Mar Piccolo obsługuje wyłącznie łodzie podwodne, które jednak nie potrzebują otwarcia mostu, aby umożliwić ich tranzyt. W Mar Piccolo zakotwiczone są także statki wycofane ze służby przez Marynarkę Wojenną, w tym krążownik Vittorio Veneto, dawny okręt flagowy floty. Ze względu na nadzwyczajne prace konserwacyjne w 1984 r. most został zamknięty dla ruchu na kilka miesięcy, a wzdłuż kanału żeglownego ustawiono most pontonowy, podobny do tego, który wzniesiono w 1957 r. na potrzeby budowy huśtawki. Na początku 2000 roku hiszpański architekt Oriol Bohigas, na zlecenie ówczesnego burmistrza Rossany Di Bello zbadania planu odbudowy starego miasta, postawił hipotezę o budowie drugiego mostu obrotowego niedaleko pierwszego: oryginał miałby służyć wyłącznie pieszym, a nowy do ruchu, ale pomysł nie doszedł do skutku.