Na wszystkich nieruchomościach obecnych we Włoszech (domy, biura, sklepy, magazyny itp.) Istnieje obciążenie podatkowe, które w 2016 r. Wyniosło 40,2 mld euro. W porównaniu z 2015 r. Przychody spadły jednak o 3,7 mld: redukcja ta była możliwa w szczególności dzięki wyeliminowaniu Tasi w pierwszym domu.
Uwzględnia to Biuro Studiów CGIA, które osiągnęło tę kwotę, dodając 9,1 miliarda euro przychodów przypisanych do rentowności nieruchomości (Irpef, Ires, podatek rejestracyjny / opłata skarbowa i podatek ryczałtowy), 9,9 miliarda euro z tytułu przeniesienie własności (VAT, opłata rejestracyjna / skarbowa, hipoteka / podatek katastralny, podatek od spadków i darowizn) oraz 21,2 mld euro z tytułu własności nieruchomości (Imu, podatek celowy i Tasi) (patrz Tab. 1).
Na bieżący rok nie są planowane żadne ważne wiadomości. Na froncie opłaty związanej z posiadaniem nieruchomości, tak naprawdę za rok 2017, a także 2018 rząd zdecydował o zablokowaniu ewentualnego wzrostu podatków lokalnych (takich jak Imu czy Tasi).
„Jeszcze kilka lat temu - podkreśla koordynator Biura Studiów CGIA Paolo Zabeo - zakup domu lub nieruchomości instrumentalnej był inwestycją. Teraz, zwłaszcza ci, którzy posiadają drugi dom lub szopę, przeżywają koszmar. Na przykład między Imu, Tasi i Tari budynki te podlegają nie do zniesienia obciążeniom podatkowym ”.
Jeśli dzięki zniesieniu Tasi w pierwszym domu właściciele zaoszczędzili 3,5 miliarda euro na instrumentalnych właściwościach, to jednak przejście z ICI do Imu spowodowało podwojenie podatku. Między 2011 r., Ostatnim rokiem, w którym obowiązywał ICI, a 2016 r. Przychody wzrosły z 4,9 do 9,7 mld euro. Należy jednak podkreślić, że w porównaniu z 2015 r. W ubiegłym roku opłata zmniejszyła się o 530 mln euro w wyniku zniesienia IMU dla pozycji ryglowanych (zob. Tabela 2).
„Chociaż podjęto pewne kroki na rzecz przedsiębiorstw, ogólny obraz pozostaje ponury. Chciałbym podkreślić - konkluduje Paolo Zabeo - że szopa nie jest przez właściciela firmy prezentowana jako element bogactwa, ale jako instrumentalny zasób służący do wytwarzania wartości dodanej i tworzenia miejsc pracy, gdzie powierzchnia i kubatura funkcjonują w prowadzonej działalności produkcyjnej. Fiskalna bezwzględność w stosunku do tych nieruchomości nie ma sensu, poza pozyskiwaniem gotówki, jakkolwiek szkodzi realnej gospodarce kraju ”.
Jednak troska właścicieli drugich lub trzecich domów i nieruchomości o przeznaczeniu gospodarczym dotyczy nie tylko nadmiernej opłaty podatkowej, ale także trudności w płaceniu podatków.
„Oprócz ogromnego wysiłku gospodarczego, który właściciele nieruchomości będą musieli wspierać w tym roku - podsumowuje sekretarz Cgia Renato Mason - włoscy podatnicy muszą również ponieść dodatkowe koszty związane z biurokracją, która trzyma te operacje. Według naszej analizy danych Banku Światowego płacenie podatków we Włoszech zajmuje 238 godzin rocznie. W strefie euro tylko Portugalia i Słowenia mają gorszą sytuację niż nasza ”.