(autorstwa Massimiliano D'Elia) Moskwa użyła i Kinzhal, naddźwiękowe pociski balistyczne o zdolnościach jądrowych lub konwencjonalnych. Jest to jedna z sześciu broni „następne pokolenie„Cytowany przez Putina w przemówieniu z 1 marca 2018 r. Demonstracja światu, że rosyjska technologia hipersoniczna jest dojrzała i przydatna na polach bitew. Taktyczny policzek w obliczu zachodnich supermocarstw które do tej pory nie tylko nie rozwinęły podobnych zdolności, ale nie mają nawet odpowiedniej obrony przeciwrakietowej zdolnej do odwrócenia ewentualnego zagrożenia na dużą skalę. Un szczelina pojemnościowy trudny do wypełnienia w krótkim terminie, jeśli nie będziemy od razu ubiegać się o ochronę, zatrudniając ogromne środki finansowe.
Wiadomość przyszła wczoraj, oczekiwana przez Financial Times, Który Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Australia postanowili wdrożyć współpracę wojskową w celu opracowania nowych pociski naddźwiękowe. Potwierdzenie zostanie przekazane Kongresowi USA w najbliższych dniach. Wysoce odstraszający strategiczny ruch, o którym zdecydowała grupa AUKUS (Australia, Wielka Brytania i USA) do powstrzymania chińskiej i rosyjskiej supremacji w tym sektorze. Zachód szuka schronienia: CNN, co nie jest zaskoczeniem, ujawniło kilka godzin temu, że Stany Zjednoczone z powodzeniem przetestowały w połowie marca pocisk naddźwiękowy o nazwie Koncepcja hipersonicznej broni oddychającej powietrzem - HAWC).
Współpraca AUKUS-u pokazuje, że istnieje wyraźna wola poruszania się w pełnej autonomii w stosunku do europejskich sojuszników i partnerów, którzy z drugiej strony wciąż idą w niespecyficznej kolejności, zwiększając środki na obronę narodową, bez solidnego fundamenty bardziej pragmatycznej polityki obronnej i wspólnej polityki zagranicznej. Inicjatywa UE zawarta w „Kompas strategiczny” z przesłanek wynika, że niekonsekwentne jest wykonanie tego skoku jakościowego niezbędnego do wzniesienia się do rangi supermocarstwa. Z drugiej strony konieczne będzie jak najszybsze promowanie wspólnych inwestycji o szerokim zakresie strategicznym w programach wymagających ogromnych środków, a przede wszystkim wspólnoty intencji, aby Europa była naprawdę odstraszająca w obliczu pojawiających się nowych wyzwań, podążając za tworzącym się nowym porządkiem światowym, coraz bardziej widocznym po wojnie na Ukrainie.
Pocisk Kinzhal
Kinzhal ma deklarowany zasięg 1.500-2.000 km z ładunkiem jądrowym lub konwencjonalnym 480 kg. Ma długość 8 metrów, średnicę jednego i masę startową około 4.300 kg. Podobny rozmiarem do pocisku balistycznego krótkiego zasięgu 9M723 iskanderma jednak charakterystyczne cechy, w tym przeprojektowaną sekcję ogonową i zredukowane stery. Po starcie Kinzhal szybko przyspiesza do 4 machów i może osiągnąć prędkość do 10 machów (12.350 km/h). Ta prędkość, w połączeniu z niestabilnym torem lotu pocisku i dużą manewrowością, sprawia, że przechwycenie jest trudne i mało prawdopodobne.
Inne bronie Putina
Około dwa lata temu Putin powiedział do narodu: „jesteśmy niepokonani”. Odniesienie było spowodowane sukcesem testów wojskowych nowej broni opracowanej w ostatnich latach w technologii hipersonicznej. Porozmawiajmy, jak Generał Pasquale Preziosa su mrówki.net, rakiet międzykontynentalnych o zdolnościach naddźwiękowych Avangard (HGV- Hypersonic Glide Vehicle) i systemy bojowe oparte na Laserze”Peresvet ” do obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej. Superciężkie balistyczne ICBM będą działać w tym roku, Sarmat, zdolny do ominięcia obrony amerykańskich ABM i zdolny do przenoszenia do 24 głowic HGV. Liczba samolotów bojowych wyposażonych w pociski naddźwiękowe Kinzhal (dwa tysiące kilometrów zasięgu przy prędkościach do 10 Macha) oraz rozmieszczenie pocisków manewrujących Kalibr (poddźwiękowo-naddźwiękowe) na statkach bojowych. Pocisk naddźwiękowy Cyrkon (tysiąc kilometrów, Mach 8-9) przeciwokręt (niewidoczny dla radaru) wkrótce wejdzie do służby.
Rosja opracowała bardziej nowoczesny system dużych torped bojowych dla okrętów podwodnych, Poseidon( 'torpeda apokalipsy tsunami”) Zdolne do rażenia celów przybrzeżnych za pomocą broni termojądrowej (2 megatony) i nazwanego systemu Burevestnik (Petrel), pocisk manewrujący o napędzie atomowym.
Obrona przed zagrożeniem rakietami naddźwiękowymi
La Agencja Obrony Przeciwrakietowej (Mda) w 2019 roku pisze Wewnątrz, pokazali wraz z filmem demonstracyjnym, jak wykrywać, śledzić i przechwytywać hipersoniczne pojazdy wjeżdżające ponownie lub samochód ciężarowy (Naddźwiękowy pojazd szybujący). Film pokazuje, jakie jest rozwiązanie Stany Zjednoczone aby chronić cel przed zagrożeniem naddźwiękowym pociskiem balistycznym z głowicą poprzez "rozwiązanie wielowarstwowe".
Dokument MDA zatytułowany „Koncepcja MDA dla regionalnej naddźwiękowej obrony przeciwrakietowej: technologia mająca na celu pokonanie zagrożenia”, Opisuje plany Pięciokąt aby chronić Stany Zjednoczone, ich siły i sojuszników przed regionalnymi zagrożeniami naddźwiękowymi, wykorzystując wielowarstwowe rozwiązanie do obrony przed naddźwiękowymi pojazdami szybującymi nowej generacji. Nie jest to system wielowarstwowy, jak ten, który broni USA przed rakietami balistycznymi i wykorzystuje GMD, Thaad, Patriots i Aegis, ale oparty jest na koncepcji dwuwymiarowy (powierzchniowe i kosmiczne) z wykorzystaniem systemów rakietowych na niszczyciele klasowe Arleigh Burke. W związku z tym obraca się, jeśli chodzi o pojazdy przechwytujące, w systemie Egida na pokładzie i na dwóch rodzajach nośników: pocisk SM-6 Standard i gpi (Przechwytywacz fazy schodzenia), broń, która jest wciąż w fazie rozwoju, mająca na celu uderzanie w głowice bojowe pojazdów ciężarowych w fazie schodzenia po ich trajektorii. ten Standardowy 6zamiast tego służy do uderzania celów w ich końcowej fazie.
L 'System walki Aegis wsiadł tak zintegruje się zarówno z systemami czujników kosmicznych, jak i naziemnych z kolei połączone z różnymi zintegrowanymi sieciami kierowania ogniem i czujnikami, aby mieć możliwość wydłużenia ramienia Arleigh Burke poza zasięgiem ich pokładowych radarów. Coś, co zostało już niedawno wprowadzone w życie przezUS Navy, choć z innym celem niż nośnik rakiet.
Podczas samouczka formalnie znany jako Problem bezzałogowej zintegrowanej bitwy 21 (UxS IBP 21) trzymany poza Kalifornią w kwietniu 2021, cała seria aktywów załogowy e bezzałogowy (w tym balony) został skonfigurowany, aby umożliwić Pocisk Sm-6 wystrzelony przez niszczyciel Nas Johna Finna trafić w cel na powierzchni daleko poza „pole widzenia” składającego się z czujników pokładowych jednostki morskiej. Start „na ślepo” kierowany przez zasoby kosmiczne i zintegrowane samoloty, które wykazały możliwość zestrzelenia celu znajdującego się daleko poza zasięgiem radaru jednostki morskiej.
Fakt, który znajduje szczególne zastosowanie właśnie w przypadku głowic Hgv. Pojazdy te, w rzeczywistości, oprócz poruszania się z bardzo dużymi prędkościami (większymi niż Mach 5), mogą wykonywać manewry, aby uniknąć baniek radarowych jednostek morskich (lub systemów lądowych). Cecha, która w połączeniu z niższym profilem lotu niż w przypadku normalnego pocisku balistycznego, utrudnia wykrycie, śledzenie, a tym samym możliwość przechwycenia. ten niski profil lotuw rzeczywistości znacznie skraca czas odkrycia: radary muszą koniecznie podążać za krzywizną Ziemi, a pocisk, który leci „nisko” i bardzo szybko wchodzi w stożek fal radiowych znacznie później niż inny po trajektorii balistycznej.
Film opisuje scenariusz, w którym są uruchamiane cztery wektory naddźwiękowy do adresu lotniskowca i jest z grubsza zilustrowany jak system „wielopoziomowy” identyfikuje starty, śledzi je i interweniuje, aby dowodzić przechwyceniem.
W rzeczywistości widać, że dwa satelity konstelacji Hiperdźwiękowy i balistyczny czujnik przestrzeni śledzącej (Hbtss) wykrywają starty i podążają za pojazdami ciężarowymi, gdy są jeszcze przymocowane do swoich silników wspomagających, i lecą po trajektorii balistycznej typowej dla początkowej fazy. Te czujniki kosmiczne kontynuują śledzenie pojazdów po ich oddzieleniu od silników wspomagających, zapewniając śledzenie systemów kierowania ogniem, które zostaną aktywowane na późniejszych etapach w celu rzeczywistego przechwycenia.
W 2019 r., jak informowaliśmy Strefa wojny, Tak ogłosił przetarg na budowę tych satelitów obrony przeciwrakietowej, przyznając wstępne kontrakty na rozwój czterem firmom: Northrop Grumman, Raytheon, Leidos e L3Harris. W styczniu 2021 r. wybrał Northrop Grumman e L3Harris aby przejść do następnego kroku. Celem jest posiadanie pierwszy satelita Hbtss wdrożony w 2023. Nie jest jasne, ile łącznie satelitów powinno tworzyć konstelacja Hbtss, co jest tylko jednym z wielu w łańcuchu wczesne ostrzeżenie że obrona przeciwrakietowa zostanie oddana do użytku w najbliższej przyszłości.
Mda stwierdza, że informacje o śledzeniu i kierowania Czujniki Hbtss dostarczą informacji do Trwała architektura na podczerwień nad głową do obrony przed rakietami balistycznymi (Boa), architektura różnych zintegrowanych czujników. Te dane, które są stale aktualizowane niemal w czasie rzeczywistym, są następnie wykorzystywane do śledzenia głowic pojazdów ciężarowych. Informacje o śledzeniu są następnie przekazywane niszczycielom za pośrednictwem systemu Boa, a także przez oddzielną sieć Dowodzenie i kontrola, zarządzanie bitwą i komunikacja (C2Bmc), za pomocą łączności satelitarnej.
Przy tych wszystkich informacjach jedna lub więcej Arleigh Burke mogą wtedy zainicjować tzw. podsłuch”Angażuj się na zdalnym„(EoR), które wykorzystują wyłącznie dane o lokalizacji i kierowania zewnętrznych, a nie własnych radarów, aby skierować przechwytywacz w stronę celu, o czym już mieliśmy okazję wspomnieć. Mogą również prowadzić tzw. podsłuchy”Uruchom na zdalnym" gdzie antyhiposoniczne przechwytywacze są wystrzeliwane na podstawie informacji z kierowania pochodzą z zewnętrznych czujników, ale radary statku dostarczają aktualizacje późnego zaangażowania.
Oczekuje się również, że HBTSS będzie w stanie celować w radary bezpośrednio na statkach wyposażonych w system Aegis, aby umożliwić im wskazywanie kierunku nadchodzącego zagrożenia, które znajduje się poza ich zasięgiem skanowania. Pomoże im to natychmiast dostrzec cel, gdy znajdzie się on w zasięgu.
Jak widać, wszystko to wydaje się bardzo funkcjonalne, nawet jeśli zdolność Sm-6 do przechwytywania pojazdu naddźwiękowego w fazie końcowej nie została jeszcze ustalona, Ma godną uwagi osobliwość: w dużej mierze opiera się na komponentach, w szczególności gęstej sieci czujników kosmicznych zdolnych do niezawodnej identyfikacji i śledzenia wektorów Hgv, które jeszcze nie weszły do służby. Podobnie pocisk "zabójcaGłówny, gpi, jest wciąż w fazie rozwoju i nie wiadomo, kiedy trafi do służby.
Wydaje się jednak, że ten innowacyjny system obrony przeciwrakietowej był badany tylko dla pojazdów ciężarowych, które są konkretnymi pociskami naddźwiękowymi, ale nie wiemy, czy jest on również odpowiedni dla tych naddźwiękowych pocisków manewrujących, takich jak Cyrkon lub Kinzhal Rosjanie, działający, jak widać na Ukrainie przy bardzo dużych prędkościach.