(د ایدر اداراتي اړیکو مدیر روسانګیلا سیسریو لخوا) موږ له بې ساري غمیزې شیبې تجربه کوو. موږ ټول ځانونه په داسې یو طوفان کې احساس کوو چې هیڅ لاره نلري.
موږ د ساري ناروغۍ ته سترګې په لار یو چې لاندې مو خپل ژوند بیرته واخیست.
مګر وروسته ، وروسته له هغه چې موږ انتظار وکړو دا به څنګه وي؟
موږ باید سمدستي چمتووالی ونیسو ترڅو ورسره مخ شو او ایا تاسو پوهیږئ چې څنګه؟
پیوستون سره.
پیوستون یوازینۍ وسیله ده چې هر ساده اوسیدونکی یې باید له بدبختۍ څخه غوره دوهمې نیمې لپاره چمتووالی ونیسي.
لکه څنګه چې پوپ څو ورځې دمخه موږ ته درس راکړ ، موږ به خپل ځانونه سره خوندي کړو ځکه چې هیڅ څوک نشي کولی خپل ځان خوندي کړي. زموږ په ښارونو کې تیاره تیاره به یوازې لمر ته د روښانه کیدو اجازه ورکړي یوازې هغه وخت که موږ خپل نظر بلې ته واړوو.
راځئ چې دا یوازې ټکي پاتې نه شو ، راځئ چې عمل وکړو او ژر تر ژره یې وکړو. موږ اړو خلکو سره مرسته کوو ، هر یو یې څنګه کولی شي او څنګه غوره ترسره کولی شي ، په کوچني ، لوی ، په چوپتیا کې ، چیغې وهل مګر راځئ چې دا ترسره کړو.
راځئ هڅه وکړو ، راځئ چې فکر وکړو ، د راتلونکي امکان ترټولو مؤثر ضد ضد دی ، شاید اوس مهال یوازینی یو ، دا پدې مانا ده چې که موږ نورو ته هم ښه کړو ، حتی مخکې له دې چې موږ خپل ځان ته وکړو ، خپل وقار ته ، زموږ له ځانه عزت او تر هرڅه پورته وړتیا موږ باید د یوې لویې ستونزې په حل کې مرسته وکړو.
هیواد د روغتیا له کړکیچ وروسته د لوی اقتصادي بحران تجربه کوي. دا به ستونزمنه وي چې له سره پیل وکړو او یوازې پیوستون ، د ټولنې په لور د یو بل سره د خلکو رغنده مرسته کولی شي زموږ او زموږ د ماشومانو راتلونکې وژغوري.
دا ډیموګوری نه دی ، دا د هغه تاریخي دورې حقیقت دی چې موږ ورسره مخ یو. هرڅوک خپل کار کوي ، د خپل وړتیا غوره ته.
راځئ چې دا زموږ د دندو لیست کې واچوو ، زموږ فکري صادقیت به د ژوند لپاره زموږ څخه مننه وکړي.
مګر تاسو نور فکر کوئ چې څوک موږ اداره کوي ، ځکه چې د شخصي ژمنتیا او پيوستون سربیره ، انفرادي وګړي نور څه نشي کولی.