Ένα C-130J προσγειώνεται στον αεροδιάδρομο που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από την ENEA και την Ιταλική Πολεμική Αεροπορία, το πρώτο στην ήπειρο της Ανταρκτικής σε μορένα
Πρώτη δοκιμαστική προσγείωση σήμερα το πρωί στον νέο αεροδιάδρομο της Ανταρκτικής που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από την ENEA και την Πολεμική Αεροπορία, σε συνεργασία με την Πυροσβεστική, χάρη στην ειδική χρηματοδότηση του Υπουργείου Πανεπιστημίου και Έρευνας. Στις 130 π.μ. ώρα Ιταλίας, ένα C-46J της 4.30ης Αεροπορικής Ταξιαρχίας της Πολεμικής Αεροπορίας πραγματοποίησε επιτυχώς την πρώτη του προσγείωση στον ημιέτοιμο διάδρομο που προοριζόταν να γίνει διεθνής κόμβος στην Ανταρκτική στην υπηρεσία της επιστημονικής έρευνας, όχι μόνο της ιταλικής.
Η πτήση μετέφερε υλικά και τρόφιμα για την αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης που προκλήθηκε από το μειωμένο πάχος του θαλάσσιου πάγου, ο οποίος φέτος δεν επέτρεψε σε μεγάλα αεροσκάφη να προσγειωθούν στο πακέτο μπροστά από την ιταλική παράκτια βάση Mario Zucchelli στον κόλπο Terranova.
Με πλάτος 60 μέτρα και ολοκληρώθηκε για τα πρώτα 1.700 μέτρα από τα 2.200 που προβλέπει το έργο, η πίστα κατασκευάστηκε για πρώτη φορά σε μορένα, εκμεταλλευόμενη τις αποθέσεις συντριμμιών που κυριαρχούν στο Boulder Clay, έναν παγετώνα πάχους άνω των 100 μέτρων, που βρίσκεται 4 χλμ από το σταθμό Zucchelli. Οι εργασίες που θα καταστήσουν την αεροδομή πλήρως λειτουργική ξεκινώντας από την επόμενη αποστολή στην Ανταρκτική θα ολοκληρωθούν τους επόμενους μήνες.
"Αυτός ο αεροδιάδρομος θα καταστήσει δυνατή την αύξηση της αξιοπιστίας, της ευελιξίας και της ασφάλειας των λειτουργιών υλικοτεχνικής υποστήριξης του PNRA - Εθνικό Ερευνητικό Πρόγραμμα της Ανταρκτικής». εξηγεί η Έλενα Καμπάνα, επικεφαλής της Τεχνικής Μονάδας Ανταρκτικής της ENEA, η οποία φροντίζει για τον σχεδιασμό επιμελητείας των ιταλικών αποστολών. «Αυτή είναι μια σημαντική πηγή – Προσθέτει – επίσης για τα άλλα προγράμματα της Ανταρκτικής που βρίσκονται να λειτουργούν στη Θάλασσα Ρος. Τα Ανταρκτική Προγράμματα της Νέας Ζηλανδίας και της Νότιας Κορέας έχουν ήδη εκφράσει το έντονο ενδιαφέρον τους για συνεργασία και αυτή η υποδομή που θα μπορεί επίσης να υποστηρίξει τις δραστηριότητες του Προγράμματος της Ανταρκτικής των Ηνωμένων Πολιτειών".
"Η Πολεμική Αεροπορία διαδραμάτισε θεμελιώδη ρόλο τόσο στον σχεδιασμό όσο και στην κατασκευή του διαδρόμου Boulder Clay, επίσης χάρη στην επιτόπια ανάπτυξη πολυάριθμων χωματουργικών μηχανημάτων που παρέχονται στην Υπηρεσία Υποδομής Διοίκησης AM Logistics. Αυτό είναι ένα μοναδικό έργο στον κόσμο της ευγενικό, εξαιρετικά περίπλοκο λόγω της σοβαρότητας του πλαισίου της Ανταρκτικής και της τοποθεσίας στην οποία βρίσκεται, η οποία απαιτούσε μια μακρά προκαταρκτική δραστηριότητα μελέτης και παρακολούθησης της δομικής σταθερότητας, που πραγματοποιήθηκε από κοινού με ερευνητές ENEA και PNRA». εξηγεί ο Αντισυνταγματάρχης Antonello Germinario, αξιωματικός μηχανικός της Πολεμικής Αεροπορίας που συμμετείχε στο σχεδιασμό των εργασιών και ο οποίος φέτος παίζει το ρόλο του γεωτεχνικού εμπειρογνώμονα και του υπεύθυνου τοποθεσίας στο πεδίο. «Για την επαλήθευση της καταλληλότητας για προσγείωση και απογείωση των διαφόρων κατηγοριών αεροσκαφών – Προσθέτει – οι δείκτες δομικής αντίστασης του διαδρόμου παρακολουθούνται συνεχώς τόσο από το Γεωτεχνικό Εργαστήριο Β' Τμήμα Μηχανικών ΑΜ όσο και από την ΕΝΕΑ".
Συγκεκριμένα, ο αεροδιάδρομος αποτελείται από επάλληλες στρώσεις υλικού που βρέθηκαν στο χώρο: το θεμέλιο αποτελείται από χοντρό πέτρινο υλικό, ενώ το πάνω μέρος είναι κατασκευασμένο από υλικό με σταδιακά μειούμενο μέγεθος κόκκων χρησιμοποιώντας το Air Convection Embankment (ACE), το οποίο ευνοεί τη μεταφορά του αέρα στο εσωτερικό της δομής, προστατεύοντας το υποκείμενο σύστημα μωρών/παγετώνα από υπερθέρμανση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
"Ο θαλάσσιος πάγος παρέχει μια κατάλληλη επιφάνεια για αεροπορικές λειτουργίες, αλλά είναι αναξιόπιστος με την πάροδο του χρόνου. Πρώτον, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για περιορισμένη περίοδο του έτους, όχι περισσότερο από ένα μήνα στις αρχές του αυστραλιανού καλοκαιριού, προτού η εποχιακή θέρμανση το καταστήσει ακατάλληλο για αυτό το είδος δραστηριότητας». εξηγεί ο Gianluca Bianchi Fasani της ENEA, τεχνικός διευθυντής της εργασίας και αρχηγός αποστολής στον σταθμό Mario Zucchelli της 38ης Ιταλικής Αποστολής στην Ανταρκτική. «Φέτος οι παρατεταμένοι και έντονοι καταβατικοί άνεμοι σε συνδυασμό με τις σφοδρές θαλάσσιες καταιγίδες που σημειώθηκαν στην περιοχή εμπόδισαν τον πάγο να φτάσει στο ελάχιστο πάχος που θα μας επέτρεπε να δημιουργήσουμε έναν αεροδιάδρομο στον πάγο, αναγκάζοντάς μας να εκτρέψουμε τις αεροπορικές επιχειρήσεις προς Αμερικανική βάση στο McMurdo. Ένα κομμάτι χαλίκι, επίσης από μελλοντική άποψη, λύνει αυτό το πρόβλημα. Πτήση της Πολεμικής Αεροπορίας στο Boulder Clay Απόδειξη τεχνικής δοκιμής για επιχειρήσεις υποδομής το επόμενο έτος», καταλήγει ο Bianchi Fasani.
"Ο ημι-έτοιμος αεροδιάδρομος στην Ανταρκτική μας κάνει ιδιαίτερα περήφανους», υπογράμμισε ο ταξίαρχος Mario Sciandra. Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Υποδομής της Διοίκησης Επιμελητείας της Πολεμικής Αεροπορίας. «Σε αυτό το παράδειγμα θεσμικής συνεργασίας, ανεξερεύνητα προβλήματα αντιμετωπίστηκαν και επιλύθηκαν επιτυχώς, επιτρέποντας στους τεχνικούς φορείς της Υπηρεσίας Υποδομής μας να αποκτήσουν εξαιρετική εμπειρία που θα συμβάλει στη διεύρυνση του φάσματος των δεξιοτήτων τους στην κατασκευή των λεγόμενων ημιετοιμασμένων πλαγιών σε υποστήριξη της λειτουργίας της Πολεμικής Αεροπορίας".
Οι ιταλικές αποστολές στην Ανταρκτική χρηματοδοτούνται από το Υπουργείο Πανεπιστημίου και Έρευνας στο πλαίσιο του PNRA, με τον ENEA να διαχειρίζεται τον υλικοτεχνικό οργανισμό και το Cnr σε ρόλο διευθυντή επιστημονικού σχεδιασμού. Η 38η ιταλική αποστολή στην Ανταρκτική ξεκίνησε τον Οκτώβριο και περιλαμβάνει συνολικά 240 τεχνικούς και ερευνητές - συμπεριλαμβανομένων 23 χειριστών και ειδικών από τον Στρατό, το Ναυτικό, την Αεροπορία και το Arma dei Carabinieri που διατίθενται από την Άμυνα - που ασχολούνται με 50 έργα που επικεντρώνονται κυρίως σε ατμοσφαιρικές επιστήμες, γεωλογία, παλαιοκλίμα, βιολογία, ωκεανογραφία και αστρονομία. Η Πολεμική Αεροπορία, ειδικότερα, συνεισφέρει επίσης ένα αεροσκάφος C-130J της 46ης Αεροπορικής Ταξιαρχίας της Πίζας, με πληρώματα εκπαιδευμένα να επιχειρούν σε ακραίες κλιματολογικές και περιβαλλοντικές συνθήκες, για συνδέσεις μεταξύ της Νέας Ζηλανδίας και της ηπείρου της Ανταρκτικής.