Η κεντρική θέση των ανθρώπινων πόρων και των τεχνολογιών
(από τον Davide D'Amico MIUR Manager και AIDR Director) Σε αυτήν την εξαιρετικά περίπλοκη στιγμή έκτακτης ανάγκης στη χώρα μας μετά το πρόβλημα COVID-19, οι περισσότεροι δημόσιοι και ιδιωτικοί εργαζόμενοι έπρεπε να αλλάξουν τον τρόπο εργασίας τους με τη μετάβαση σε έξυπνη εργασία, η οποία πιθανότατα θα συνεχιστεί να εφαρμοστεί και μετά τις 18 Μαΐου.
Αυτό σημαίνει ότι οι δημόσιες διοικήσεις και οι επιχειρήσεις θα πρέπει να κάνουν επαρκείς στρατηγικές επιλογές για να υποστηρίξουν έναν διαφορετικό τρόπο εργασίας με την πάροδο του χρόνου, που βασίζεται σίγουρα σε επενδύσεις σε τεχνολογίες αλλά επίσης και πάνω απ 'όλα στη σημασία διαφορετικών παραγόντων, που συνδέονται με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της «ανθρωπότητας», στο οποίο θα είναι όλο και πιο απαραίτητο να αναφερθούμε.
Ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η «αίσθηση του ανήκειν», η οποία πρέπει να ανακαλυφθεί εκ νέου, η αίσθηση της υπερηφάνειας που είμαι μέλος μιας κοινότητας ανθρώπων που εργάζονται σε δημόσιες διοικήσεις και επιχειρήσεις, για ένα γενικό συλλογικό συμφέρον στη χώρα μας. Όσο περισσότερο μια δημόσια διοίκηση ή εταιρεία θα έχει τη δυνατότητα να χτίσει, να υποστηρίξει και να ενισχύσει την αίσθηση του ανήκειν, τόσο πιο θετικά αποτελέσματα θα επιτευχθούν και μπορεί να επιτευχθεί δημόσια αξία, ιδιωτική αξία και κατά συνέπεια και αξία για τη χώρα.
Εάν το γνωρίζουμε αυτό, πρέπει να επιβεβαιώσουμε ακράδαντα ότι στο μέλλον, ο ρόλος των "ανθρώπων" είναι όλο και πιο κεντρικός.
Φροντίζοντας τους συνεργάτες σας, το προσωπικό πρέπει να είναι ο στρατηγικός στόχος καθοδήγησης κάθε PA και εταιρείας. Υπό αυτήν την έννοια, είναι απαραίτητο να «χτίσουμε» και / ή «να ξαναχτίσουμε» μια σχέση εμπιστοσύνης με το προσωπικό. Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, να σκεφτόμαστε την υγεία και την ασφάλειά τους, τη συνεχή επαγγελματική τους ανάπτυξη και την ενίσχυση της αξίας.
Επομένως, οι εταιρικές και δημόσιες λειτουργίες Ανθρώπινου Δυναμικού έχουν μεγάλη ευθύνη και έχουν μια μεγάλη ευκαιρία, αυτήν τη στιγμή, να εφαρμόσουν κατάλληλες δράσεις που πρέπει απαραίτητα να ξεκινούν από την ενίσχυση των επαγγελματικών δεξιοτήτων και δέσμευσης, καθώς και από διαρθρωτικές παρεμβάσεις στην εκπαίδευση.
Εάν θέλετε να ασχοληθείτε σοβαρά και αυστηρά με το θέμα της έξυπνης εργασίας στη φάση 2 μετά την έκτακτη ανάγκη, πρέπει απαραίτητα να εστιάσετε σε στοχευμένες παρεμβάσεις κατάρτισης, όχι μόνο για συνεργάτες αλλά και για όλα τα επίπεδα διαχείρισης, ιδίως στην ανάπτυξη εγκάρσιων δεξιοτήτων, συχνά παραμελημένο και συσχετισμένο με: αυτονομία, αυτοπεποίθηση, ευελιξία / προσαρμοστικότητα, αντίσταση στο άγχος, ικανότητα προγραμματισμού και οργάνωσης της εργασίας κάποιου ή του έργου των άλλων στην περίπτωση του διευθυντή, υπεύθυνος για τη δική του επαγγελματική ενημέρωση, εργασία προς τους στόχους και επίτευξη αποτελεσμάτων, το πνεύμα πρωτοβουλίας, δεξιότητες επικοινωνίας, ομαδική εργασία, επίλυση προβλημάτων, ηγεσία.
Χωρίς αυτές τις δεξιότητες, θα είναι δύσκολο να μετακινηθείτε από μια κουλτούρα εκπλήρωσης (βάσει των ωρών εργασίας) σε μια κουλτούρα αποτελεσμάτων (επικεντρωμένη στην επίτευξη μετρήσιμων και προκλητικών στόχων), η οποία παντρεύεται πλήρως τις μεθοδολογίες «έξυπνης εργασίας».
Στον κεντρικό ρόλο των ανθρώπων πρέπει προφανώς να προσθέσουμε το θέμα του ψηφιακού χάσματος υποδομής, τεχνολογικού και πολιτισμικού, το οποίο, για έξυπνη εργασία, μπορεί επίσης να προκαλέσει προβλήματα σύνθετης επίλυσης.
Η τελευταία έκθεση ISTAT του 2019, μας παρέχει ένα μέσο ποσοστό οικογενειών που έχουν 74,7% ευρυζωνική σύνδεση στο Διαδίκτυο (78,1% σε μητροπολιτικές περιοχές), επισημαίνοντας πώς, στην Ιταλία, το ψηφιακό χάσμα υποδομής τα δίκτυα επικοινωνίας εξακολουθούν να αποτελούν κρίσιμο ζήτημα, παρά τις προσπάθειες και τις διαρθρωτικές επενδύσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Τα δεδομένα της εδαφικής κάλυψης των οικογενειακών κατοικιών σε ευρυζωνική σύνδεση (έως 30 Mbps σε λήψη) και σε εξαιρετικά ευρυζωνική σύνδεση (από 100 Mbps έως 1 Gbps στο downolad) δείχνουν ποσοστό 96% και 45,4% αντίστοιχα σε εθνικό επίπεδο (πηγή http://bandaultralarga.italia.it/). Επιπλέον, υπάρχει μια κατάσταση άνισης κάλυψης στην εθνική επικράτεια, η οποία οδηγεί επίσης στην ενίσχυση των ανισοτήτων σύνδεσης μεταξύ των διαφόρων πόλεων και περιφερειών, για να μην αναφέρουμε τις ορεινές και τις Απέννινες περιοχές.
Όσον αφορά το τεχνολογικό ψηφιακό χάσμα, γίνεται αναφορά στα προσωπικά προνόμια των εργαζομένων και στα εργαλεία που διατίθενται από εταιρείες ή δημόσιες διοικήσεις για έξυπνη εργασία, συχνά δεν επαρκούν για να εγγυηθούν μια αποτελεσματική απόδοση εργασίας.
Για παράδειγμα, ενδέχεται ένας υπάλληλος δημόσιας διοίκησης να μοιραστεί τον προσωπικό του υπολογιστή ή το tablet του με τον γιο του, ο οποίος, ταυτόχρονα, πρέπει να παρακολουθήσει μαθήματα εξ αποστάσεως διδασκαλίας. Ή ότι η εταιρεία δεν έχει αγοράσει επαρκείς υπηρεσίες λογισμικού για να επιτρέψει στους συνεργάτες της να λειτουργούν αποτελεσματικά εξ αποστάσεως. Εάν προσθέσουμε σε αυτό επίσης το πολιτιστικό ψηφιακό χάσμα (μόνο το 29% των χρηστών του Διαδικτύου στην ηλικιακή ομάδα 16-74 έχουν υψηλές ψηφιακές δεξιότητες), που επίσης προτιμάται από έναν πολύ υψηλό μέσο όρο ηλικίας για τη χώρα μας, μπορούμε να φανταστούμε πόσο , υπό αυτές τις συνθήκες, είναι δύσκολο να σκεφτούμε σήμερα μια πραγματικά αποτελεσματική έξυπνη εργασία, καθώς και να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητά της με την πάροδο του χρόνου. Είναι επομένως απαραίτητο να καθοριστούν δημόσιες πολιτικές που αποσκοπούν επίσης στην επιχορήγηση για τις οργανικές δωρεές δημόσιων και ιδιωτικών υπαλλήλων και για εταιρείες, ιδίως μεσαίες και μικρές, χωρίς να παραμελούνται οι παρεμβάσεις στη διάδοση μιας ψηφιακής κουλτούρας σε ολόκληρη την εθνική επικράτεια.
Τέλος, δεν μπορούμε να παραμελήσουμε τους κινδύνους της έξυπνης εργασίας, μερικοί από τους οποίους αναφέρονται στην υγεία, όπως, για παράδειγμα, εργασιακό άγχος, δυσκολίες αποσύνδεσης, για τις οποίες είναι σημαντικό να καθοριστούν επαρκείς κανονισμοί εφαρμογής και εκείνοι που σχετίζονται με την απομόνωση και τον κίνδυνο παραμονής εκτός της οργανωτικής και σχεσιακής δυναμικής των εταιρειών και των δημόσιων διοικήσεων. Για να μετριαστεί ο κίνδυνος απομόνωσης από τη δυναμική των σχέσεων εντός του οργανισμού, είναι δυνατόν να ενθαρρυνθούν οι δράσεις επικοινωνίας ακόμη και σε απόσταση, με στόχο την ενίσχυση της σχέσης μεταξύ των διαχειριστών και των συνεργατών μέσω μιας επισκόπησης των επιδιωκόμενων στόχων και των σχετικών επιπτώσεων, όσον αφορά επίσης κοινωνικό και αντίκτυπο στη χώρα των δραστηριοτήτων που πραγματοποιήθηκαν.
Παρ 'όλα αυτά, δεν είναι δυνατόν να θεωρήσουμε την έξυπνη εργασία ως δραστηριότητα που πρέπει να πραγματοποιείται αποκλειστικά «εκτός του ιδρύματος». Είναι σημαντικό, στην πραγματικότητα, να διασφαλίσουμε στιγμές στο γραφείο, στην παρουσία, όπου είναι δυνατόν να διεγείρονται συναντήσεις στα λεγόμενα «διαλείμματα για καφέ», που αποτελούν «σημαντικές στιγμές» της επαγγελματικής ζωής, στις οποίες η ταυτόχρονη ενεργοποίηση των «5 αισθήσεων» Βοηθά στην ανάπτυξη του οργανισμού μέσω σιωπηρής γνώσης και κοινής κριτικής σκέψης.
Για το λόγο αυτό, η πραγματική πρόκληση της έξυπνης εργασίας θα προσανατολίζεται όλο και περισσότερο στην επίτευξη επαρκούς ισορροπίας της εργασιακής δραστηριότητας παρουσία και στο διαδίκτυο, φροντίζοντας να εντοπίζει μεθόδους, διαδικασίες και τεχνολογίες που μπορούν να συνδυάσουν την οργάνωση της εργασίας για στόχους με την απαραίτητη εγγύηση ενός βιωσιμότητα των αξιών των ανθρώπινων σχέσεων και ανταλλαγή γνώσεων.