(توسط Pasquale Preziosa) هیچ روزی وجود ندارد که خبرهای منفی از سوی افغانستان وجود داشته باشد. ایالات متحده همچنان به مورد چگونه برای برنده شدن پیروزی در آن کشور و رئیس جمهور مغلوب ساختن پیشی جستن در آغاز دستور صحبت می کرد، برای بالا بردن سطح واحد های نظامی اضافی 6000 صحبت می کنید، 9000 گذشته توسط باراک اوباما، با کاهش محدودیتهای عملیات نظامی به هدف از آوردن پیروزی خانگی. ارتش خواستار نیروهای بیشتر بود، اما حزب سیاسی محدودیت ها را تعیین کرد.
ژنرال Pasquale Preziosa ، رئیس ستاد سابق نیروی هوایی
این روشن است که تا به امروز که آیا پنتاگون یک طرح، با این حداقل منابع انسانی، به پایان برساند با برنده شدن در این رویارویی افغانستان، یا آیا آنها می خواهند پس از رسیدن به حداقل گل بعد از هفده سال از جنگ به بازنشستگی.
در همان زمان، طالبان پیش خود را در سراسر افغانستان ادامه، این شهرستان از غزنی شده است توسط افغان ها از دست داده و پس از آن بازپس با ضرر و زیان بسیار بالا و تمایلی به قبول آتش بس و یا نشستن در میز مذاکره هستند.
یک نقطه ضروری برای ایالات متحده وجود دارد: افغانستان نمی تواند آینده ای باشد که در آن برنامه ریزی حملات بیشتر بر ایالات متحده باشد.
پس از جنگ سالهای 17، «جنگ جهانی علیه تروریسم»، با تهاجم به افغانستان آغاز شد، اثرات مطلوب نداشت؛ القاعده هنوز سالم و محل اسامه بن لادن توسط پسر او حمزه که دختر عطا، یکی از تروریست های برج های دوقلو و ایسیس، امروز، آن حداقل 30.000 اعضای متشکل با وجود تلفات ازدواج در نظر گرفته شد در سوریه و عراق رنج می برد و مایل به شهادت در سراسر جهان است.
دو سازمان در حال حاضر فکر می کنند که متحد شوند تا دو جنبش را تقویت کنند.
استراتژی آمریکا برای ضرب و شتم تروریسم باید مورد بازنگری قرار گیرد: شما نمی توانید حریف خود را که در زمینه به اصطلاح "ترکیبی" فعالیت می کند با ابزار طراحی شده برای دفاع ، شکست دهید ، هیچ رویکرد جامع یا جامعی وجود ندارد که بتواند موثر باشد ، نتایج بدست آمده من شهادت هستم. با این ترکیبی باید با ضد تروریسم مبارزه کرد. تروریسم ، که مطابق با نیازهای استراتژی های کنتراست کلاسیک ، نامرئی است: اطلاعات ، کنترل سرزمین ، حمایت از جمعیت در عصر جهانی شدن ، لازم است کنترل شبکه و مقابله با اطلاعات اضافه شود. در افغانستان ، کنترل سرزمین و حمایت از مردم به حداقل رسید ، بنابراین نتیجه حاصل نشد. همچنین 6000 سرباز دیگر نمی توانند نشانگر نقطه عطف باشند. وقت آن است که سرعت را تغییر دهید قبل از اینکه خیلی دیر شود. در طول 17 سال جنگ ، افغان ها و طالبان همچنان بازیگران ثابت و دائمی و تماشاگران حوادث میدانی هستند. نیروهای ائتلاف که در عوض در آن سرزمین می جنگیدند ، هر سال ، شاید هر دو سال ، هر شش ماه تناوب می کردند. تعداد کمی از افراد به دو یا سه سال حضور کلی رسیده اند که در طول 17 سال پخش شده اند. ناپیوستگی حضور افراد ، در این فرضیه که آنها با مردم تماس داشته اند ، از "حکمرانی" قلمرو تعیین شده جلوگیری کرده است. نیروهای منظم ، از طریق تمام سازگاری های ممکن ، حداکثر مجاز را انجام داده اند ، اکنون لازم است که بازی را ببندید.