موردخای Kedar ، یک محقق اسلام ، تحلیلی بسیار جالب در مورد پدیده مهاجرت به اروپا ، منتشر شده در Arutz Sheva - Israelnationalnews انجام داده است.
در غرب، زمانی که محل تولد امنیت، آموزش، شغل، یک خانه راحت که در آن به زندگی می کنند و به یک شریک به رشد خانواده، فراهم می کند مهاجرت به یک کشور دیگر معنی ندارد.
با این حال ، در جهان اسلام ، مهاجرت به روشی کاملاً متفاوت درک می شود و براساس سابقه تاریخی پیامبر اسلام ، محمد است که در زادگاهش ، مکه تحقیر ، تحقیر و تقریباً قتل شد.
محمد پس از او مکه در AD 622 ترک کرد، او به مدینه رفت و در آنجا، پس از یک دوره از حدود دو سال، او فرماندار و فرمانده نظامی، و همچنین دولتمرد شد.
از این رو محمد به عنوان الگویی برای جهان اسلام دیده می شود. این بدان معناست که هر مسلمانی در هر کجا که باشد و در هر موقعیتی که قرار گیرد باید بتواند ردپای محمد را دنبال کند و سعی کند از رفتار وی تقلید کند. بنابراین بنیادگرای ترین اسلام گرایان مهاجرت را فرصتی می دانند تا مکانهایی را که شخص برای زندگی انتخاب می کند تسخیر کرده و سپس آنها را به کشورهای اسلامی تبدیل کنند..
میلیون ها مسلمان که درهای اروپا را می زنند از کشورهای شکست خورده ناشی از جنگ ، بیکاری ، غفلت و ناامیدی ناشی می شوند.
آنها به دنبال یک محیط امن ، اشتغال شریف ، تحصیل برای فرزندان خود ، سقف مناسب و کیفیت زندگی بهتر هستند. به محض دستیابی به ثبات اقتصادی در کشور میزبان ، بسیاری نیز از نظر فرهنگی ادغام می شوند و به بخشی جدایی ناپذیر از جامعه تبدیل می شوند. قطع می کنند با سنت اسلامی ارتباط دارند ، آنها مانند غربی ها می خورند و می نوشند.
در مقابل، با این حال، میلیون ها مسلمان در اروپا است که یک هدف روشن حل و فصل وجود دارد: وفاداری به سنت دینی خود و تقویت موقعیت خود در اروپا است. درخواست های جلو به مقامات محلی برای ترویج یکپارچگی. آنها غذا را با توجه به حلال بدون الکل و گوشت خوک پیدا می کنند.
بعضی از دادگاهها طبق قوانین شرع اسلامی عمل می کنند ، آنها برای عدم رعایت تعطیلات مسیحی اصرار می ورزند ، آنها استقرار یک سیستم بانکی را طبق قوانین اسلامی تشویق می کنند. زنان مسلمان مجاز به پوشیدن نقاب در مکان های عمومی هستند و خواستار این هستند که زنان آنها فقط توسط پرسنل پزشکی زن درمان شوند. در حقیقت ، این یک استراتژی است که کشور میزبان را به مکانی تبدیل می کند که بتواند سایر مهاجران اسلامی را به خود جلب کند.
روشن است که آن دسته از مهاجران مسلمان که نمی خواهند در جامعه کشور اروپایی میزبان اروپا ادغام شوند ، قصد دارند آن کشور را به موجودی اسلامی تبدیل کنند. آنها برای اجرای پروژه اسلامی سازی ، مطابق آنچه قرآن بیان می کند "خداوند با کسانی که صبر دارند".
معمر قذافی یک بار گفت که "ما مسلمانان نباید یک گلوله به سمت اروپا شلیک کنیم ، زیرا مهاجرت و نرخ بالای تولد ما وظیفه آنها را انجام خواهد داد".
اروپایی ها به دلیل شکست جمعیتی مجبور به پذیرش مهاجران خواهند شد. دو جنگ جهانی در یک قرن باعث کاهش ده ها میلیون نفری آنها شده است. امروزه آنها نرخ زاد و ولد کم و کمبود نیروی کار کم مشخصات (کارخانه ها ، میوه و سبزیجات ، نیروی کار و ...) دارند.
بنابراین اروپا در یک مسیر اسلامی آهسته اما مشخص در حال پیشرفت است. مشکل اصلی این است که اروپا به چندفرهنگی اعتقاد دارد و نسبت به آنچه اروپاییان با مردم بومی سراسر جهان انجام داده اند احساس گناه می کند. به همین دلایل ، هر کسی که علیه مهاجران حرف بزند ، بلافاصله برچسب ضد حقوق بشر زده می شود ، هرکسی که سعی در مراقبت از مردم خود دارد نژادپرست خوانده می شود ، هرکسی که به آینده کشور خود اهمیت دهد "فاشیست" تلقی می شود ، در حالی که هر کسی ابراز نگرانی می کند هر دو: کشور و مردم آن "نازی" نامگذاری شده اند.
این نگرش از هرگونه انتقاد از مهاجران جلوگیری می کند ، اگرچه بسیاری از آنها با مزایای بیکاری زندگی می کنند یا در زندان های غرب نگهداری می شوند. مهاجران هنوز از نظر فرهنگی برای ارزشهای اصلی کشورهای میزبان ، سخت کوشی و اجرای قانون آماده نیستند.
این مسئله فقط وقتی به درستی رسیدگی می شود که اروپایی ها بفهمند که بدون کودکان آینده ای برای تمدن و فرهنگ آنها وجود نخواهد داشت.
اولین اثرات ناآرامی های اجتماعی مداوم با شکوفایی اعتراضات در فرانسه و سایر کشورها علیه سیاست های دولت ها که به طور فزاینده ای تمایل به شروع اصلاحات به نفع یارانه مهاجران (بیکاری ، مسکن ، زایمان و غیره) دارند ، نشان داده شده است.
یک سناریو ممکن است که حق سیاسی گرد هم می آیند تا اقدام قاطعانه در برابر امواج از مهاجرت با استفاده قانونی مناسب با هدف کمک به مردم در کشور خود.
بنابراین اروپا در بن بست است که اگر قوانین بازی به طور اساسی تغییر نکند منجر به خودکشی فرهنگی خواهد شد.