پس از رکورد 2022، کاهش رشد تولید ناخالص داخلی مورد انتظار برای سال جاری در سراسر اروپا نیز بدون هیچ تمایزی بر مناطق ما تأثیر خواهد گذاشت. با این حال، لمباردی و شمال شرق کشور را به پیش خواهند برد و رهبری مثلث صنعتی بزرگ شده جدید (میلان-بولونیا-ونیز) را تقویت خواهند کرد که برای چندین دهه مثلث تاریخی (میلان-تورین-جنوآ) را "تضعیف" کرده است. به یاد می آوریم که رونق اقتصادی دهه 60 قرن گذشته را تعیین کرد. می گویند دفتر تحقیقات CGIA است. 

Veneto، Friuli Venezia Giulia، Lombardy و Emilia Romagna رهبری این کشور را بر عهده دارند. جنوب هم خوب کار می کند

اگرچه این تخمین ها محافظه کارانه تر از برآوردهای ارائه شده توسط دولت در روزهای اخیر هستند، اما پیش بینی های اقتصادی منطقه ای برای سال جاری به ما می گوید که لمباردی و تمام مناطق شمال شرق باید رشد ایتالیا را رهبری کنند. در واقع، در 5 مکان برتر در رتبه بندی ملی، ترنتینو آلتو آدیگه (GDP + 0,77 درصد)، امیلیا رومانیا (+0,79 درصد) و لمباردی (+0,81 درصد) را می بینیم. اولین پله سکو باید در انحصار Friuli Venezia Giulia و Veneto باشد. برآورد می شود که دو منطقه شرقی کشور رشد 0,82 درصدی را ثبت کنند. با این حال، حتی در جنوب نیز نتایج مطلوبی پیش بینی می شود. اگر در کامپانیا رشد 0,62 درصدی پیش بینی می شود، در آبروزو 0,65، در سیسیل 0,66، در بازیلیکاتا 0,71 و در پولیا 0,73 درصد پیش بینی می شود. در سال 2023، جنوب می تواند به افزایش تولید ناخالص داخلی بالاتری نسبت به مناطق مرکزی دست یابد.

تقریباً نیمی از تولید ناخالص داخلی ملی در مثلث بزرگ شده جدید تولید می شود

سال گذشته منطقه ای که بیشترین رشد را داشت لمباردی بود که 3,93+ درصد قابل توجهی را ثبت کرد. بلافاصله پس از آن شاهد ونتو (+3,87 درصد)، Valle d'Aosta (+3,85 درصد) و Emilia Romagna (+3,82 درصد) هستیم. کامپانیا (+3,72 درصد)، کالابریا (+3,52 درصد) و سیسیل (+3,51 درصد) نیز عملکرد خوبی داشتند. میانگین ایتالیا 3,67+ درصد بود. مهم است که تاکید کنیم که "مشارکت" لمباردی و شمال شرق در تولید ناخالص داخلی ملی به طور مداوم در طول زمان افزایش یافته است. در مقابل کل ارزش افزوده قابل انتساب به این 5 منطقه که در سال 2022 به 883 میلیارد یورو رسیده است، میزان بروز تولید ناخالص داخلی ملی معادل 46,3 درصد است.

تیر: در Bs-Pd آنها بیش از دو برابر To-Mi هستند

مثلث صنعتی جدید بالای میلان را حفظ کرده است، اما در مقایسه با نسخه تاریخی، 180 درجه چرخیده است و دو قله فرضی جدید را بر روی بولونیا و ونیز قرار داده است. این موقعیت جغرافیایی جدید که به هر حال کل شمال شرق را در بر می گیرد، به صورت پلاستیکی، آن هم از نتیجه شمارش وسایل نقلیه سنگین تردد در بزرگراه های شمال، پدید می آید. اگر در A4 تورین-میلان میانگین روزانه تعداد کامیون ها برابر با 13.432 باشد، در A4 میلان-برشیا 26.108 (تقریباً دو برابر) و در A4 Brescia-Padova 28.795 (بیش از دو برابر) است.

به طور خلاصه، روزانه بیش از 15 وسیله نقلیه سنگین بیشتر از خودروهایی که در امتداد محور "قدیمی" تورین-میلان حرکت می کنند، از آخرین بخش بزرگراهی که لمباردی و ونتو را به هم متصل می کند عبور می کنند. بنابراین، به روشی تجربی می‌توان تأیید کرد که چگونه جریان کالاها و در نتیجه وزن اقتصادی کشور، میلان و لمباردی را در مرکز صحنه نگه می‌دارد که در این بین، «منافع» تجاری خود را در بالا معطوف کرده‌اند. همه به سمت مناطق شمال شرق.

چه کسی از تولید ناخالص داخلی حمایت می کند؟

اگرچه بسیاری از عوامل بی ثباتی (جنگ، هزینه پول، تورم، قیمت بالای انرژی، خشکسالی و غیره) هنوز باقی مانده اند، اما بخش تولیدی کشور سطوحی از انعطاف پذیری را نشان می دهد که تا همین اواخر غیرقابل تصور بود. همچنین در سال 2023 مصرف خانوارها، سرمایه گذاری ها و تولیدات صنعتی در سطوح مهمی باقی خواهند ماند. هدف از حضور گردشگران، کسانی است که قبل از ظهور کووید ثبت شده اند. از سوی دیگر، ساخت و ساز به ویژه آسیب خواهد دید، که از کاهش تدریجی پاداش ها، و کشاورزی، که در حال حاضر به شدت از اضطراری آب و دشواری یافتن پرسنل رنج می برد، آسیب خواهد دید. 

Veneto: منطقه رکورد، اما بدون TAV

ونتو همیشه منطقه‌ای بوده است که علی‌رغم عملکردش، کسری زیرساختی قابل توجهی دارد. لازم به یادآوری است که این منطقه سومین منطقه ایتالیا هم از نظر تولید ناخالص داخلی (تقریباً 180 میلیارد) و هم از نظر صادرات (بیش از 82 میلیارد) است و بیشترین تعداد گردشگر را در این کشور (حدود 70 میلیون در سال) به خود اختصاص داده است. بیشتر مناطق جغرافیایی مرکز-شمال، هنوز توسط خط راه آهن پرسرعت و ظرفیت بالا (AV-AC) خدمات رسانی نمی شود. تا به امروز، تنها مسیر قابل تردد در این منطقه توسط قطارهای سریع، مستر-پادوآ (کمتر از 30 کیلومتر طول) است و به گفته کمیسیونر راه آهن سریع السیر در ونتو، وینچنزو ماچلو، برشا-ورونا در سال 2024 تکمیل خواهد شد. 2026 و ورونا-ویچنزا در سال 2026. بنابراین، قبل از شروع بازی‌های زمستانی میلان-کورتینا XNUMX، هنوز یک بخش در امتداد خط راه‌آهن میلان-ونیز وجود ندارد: بخش بین ویچنزا و پادوآ. البته همیشه نمی توان مسئولیت را متوجه دیگران کرد. اگر دهه‌ها طول کشید تا حل و فصل «گوشه‌های» ورونا و ویچنزا برای سیاست‌های محلی، شهرداران، کمیته‌ها و فعالان اقتصادی راه‌حلی پیدا کنند، به همان اندازه درست است که در سطح ملی این موضوع سطح بسیار بالایی از توجه باس را به خود جلب کرده است. در نهایت، خط بولونیا-پادووا تنها باید در چند سال آینده تحت تأثیر کارهای AV-AC قرار گیرد. متأسفانه با توجه به اینکه تاکنون مطالعات امکان سنجی راه اندازی نشده است، هنوز با افتتاح سایت های ساختمانی فاصله زیادی داریم.

مثلث صنعتی بزرگ شده جدید، میلان – بولونیا – ونیز، کشور را به حرکت در می آورد