(توسط Maurizio Giannotti - رئیس SAI Ambrosini) پرونده کشتی هجده این واقعاً نگران کننده است زیرا عدم وجود تبادل اطلاعات به موقع و قابل اعتماد بین وزارت کشور و گارد ساحلی - نیروی دریایی برای کنترل و مدیریت شرایط اضطراری مهاجرت را نشان می دهد ، این یک "پدیده" در حال حاضر برای امنیت کشور ما بسیار ظریف است.
اطلاعات فوری که بین مقامات ذی صلاح توزیع شده است ، امکان پاسخگویی سریع ، مناسب و عملی در همه سطوح را فراهم می کند.
آنچه حتی جدی تر است ، آنچه اتفاق می افتد نیز هویت کمیاب دیدگاه ها را در بین م componentsلفه های مختلف سیاسی-نهادی دولت برجسته می کند.
احتمالاً درگیری شدیدی بین وزارت کشور و گارد ساحلی وجود دارد. امروز "ایل تمپو" از آنتی پاتی شدید بین ماتئو سالوینی و فرمانده سپاه ، دریاسالار جیووانی پتورینو صحبت می کند. دریادار از "تعهد اخلاقی" برای نجات همه حمایت می کند. حالا او صندلی را به خطر می اندازد.
من همیشه مشکل جریانهای مهاجرتی در مدیترانه را که از همان سال در سالهای 2017 تا 1984 همه کشورهای غربی و شرقی از آن آگاه بودند و از آنجا که هزاره جدید با چه بلایایی روبرو خواهیم شد ، همانطور که در یک سخنرانی 85 ذکر شد ، از نزدیک پیگیری کرده ام. اقدامات به موقع انجام نشده بود.
برای مقابله با شرایط ، برنامه خاصی برای مدیترانه آغاز شد که همه کشورها بر اساس آن توافق کردند و به آن پیوستند. متأسفانه ، علی رغم تعهد ایتالیا ، این طرح کم کاربرد بود ، زیرا همه کشورها ، فرانسه در رده اول ، از بین رفتند ، و راحت تر دیدند که متفاوت عمل کنند ، مطمئناً به کشور ما مزیت نمی دهند ، مفهوم Mare Nostrum شرکای ما هرگز آن را دوست نداشتند.
ما در وضعیتی هستیم که همه ما می دانیم و بیش از مهاجرت ما در مورد حمله واقعی است که ما متعهد به متوقف کردن اگر ما می خواهیم به حفظ یکپارچگی ما؛ در این رابطه، من طرح طرح را به اشتراک می گذارم ژنرال کالیفرنیا وینچنزو سانتو، رئیس سابق ناتو است در افغانستان ، یک یادداشت برای دولت پیشنهاد استفاده از مداخلات تاکتیکی نظامی برای مقابله با طرح تهاجم برای برخی از زمان حال در برابر ما اجرا می شود.
این که آنچه اتفاق می افتد یک برنامه واقعی است ، توسط سازمان لجستیکی افرادی که مهاجرت به سواحل ما را کنترل می کنند ، روشهای عملیاتی که آنها اتخاذ می کنند و پشتیبانی که می توانند روی آنها حساب کنند ، نشان داده شده است. کافی است که بپرسیم چه کسی قایق های بادی غول پیکر و موتورهای قایق مرتبط را برای مقابله با گذرگاه تهیه می کند؟ آیا تعیین مکان سازنده بسیار دشوار است؟ گفته می شود آنها چینی هستند و اگر چنین است ، چگونه لیبی را بدست می آورند؟ آیا یافتن سوله در سرزمین اصلی بسیار دشوار است یا اگر فقط پارچه از چین وارد شود ، کارگاه ساختمانی کجاست؟ و اگر در کشتی مزرعه ساخته شود ، کجا پهلو گرفته است؟
در این راستا ما سالها بدون حرکت انگشت صرف کرده ایم، چرا؟
ما با مشکل فقط ایتالیایی که در سال 2103 به نام Mare Nostrum آغاز شد و در اواخر سال 2014 ، قبل از انقضا ما (2015) ، فعالیت آژانس اتحادیه اروپا Frontex به نام Triton ، این مشکل را بر عهده گرفتیم ، سپس عملیات تمیس (مهاجرانی که در نزدیکترین بندر پیاده می شوند) نیز توسط Frontex آغاز شده است که از فوریه 2018 جایگزین تریتون شده است. به موازات این ، از ژوئن 2015 ، شورای امور خارجه اتحادیه اروپا عملیات سوفیا را با مشارکت دارایی های دریایی و هواپیماهای نظامی EUNAVFOR MED حداقل تا 31.12.2018 آغاز کرده است.
همانطور که می بینیم ، استقرار عظیم نیروها و اتلاف منابع که باید تعهد سازمان های غیردولتی نیز به آنها اضافه شود. من از خودم می پرسم و از شما می پرسم ، آیا همه اینها از سال 2013 تا امروز واقعاً برای مقابله با تهاجمی بوده است كه كشور ما نه تنها متحمل آن شده است؟ آیا امنیت ما بهتر شده است؟
افراد زیادی در ایتالیا نمی دانند که سالها در جای دیگر اما تاکنون فعالیت نکرده اند CMF نیروهای دریایی مشترک یک نیروی نظامی دریایی چند ملیتی که حدود سی کشور در آن شرکت دارند ، از جمله ایتالیا.
CMF برای محافظت از ترافیک در مناطق ویژه دریایی برای مقابله با دزدی دریایی ، قاچاق اسلحه ، قاچاق مواد مخدر ، تروریسم و هرگونه فعالیت بی ثبات کننده ایجاد شده و برای اجرای آن 3 گروه ویژه ایجاد کرده است که به فرماندهی ایالات متحده مستقر در بحرین: از سال 2002 CTF 150 در دریای سرخ ، اقیانوس هند و دریای عرب ، از سال 2009 CTF 151 در خلیج عدن و سواحل سومالی ، از سال 2004 CTF 152 در دریای عرب فعالیت می کند.
این همکاری چند ملیتی واقعی از اوایل دهه 90 میلادی و در زمان بحران های عراق ، کویت و مناطق مجاور آغاز شده است و تجربه به دست آمده توسط CMF به اندازه ادغام عملیاتی بین نیروی دریایی شرکت کننده که در بالاترین سطح است و موفقیت کامل را تضمین می کند ، گسترده است. از مأموریت هایی که او روزانه انجام می دهد همانطور که می توانید در سایت بخوانید https://combinedmaritimeforces.com/author/cmf24/ یا در پست نیروهای دریایی مشترک (CMF) [donotreply@wordpress.com].
قابل درک نیست که چگونه بلافاصله پس از شروع حمله ، انتقال چنین تجربه ای به مدیترانه امکان پذیر نبود. یک رویکرد تاکتیکی نظامی از این نوع کاملاً به ما اجازه نمی داد که به نقطه ای که در آن قرار داریم برسیم ، بنابراین بسیاری از انسانها نجات می یافتند ، مقدار زیادی پول که تا به امروز هزینه شده بود برای کمک به جمعیت واقعا بی بضاعت در خانه استفاده می شد ، جرم معاملات او "مواد" لازم برای کار داشت ، فضای مانور کمتری برای تروریست ها وجود داشت و احتمالاً وضوح بیشتری در لیبی وجود داشت ، کشوری که با جنگی درگیر شده است و امروز ما به خوبی می دانیم که چگونه و چرا آن شروع شده است ، که به دنبال ثبات و بازیابی حاکمیت.
نیروهای دریایی مشترک متشکل از کشورهای 29 همه متحد در حالی که اتحادیه اروپا جمعیت دارد 28 اغلب به شدت خصمانه به یکدیگر و در ما به همه خواست تا یک انعکاس عمیق است.
مطمئنا کسی می گوید که آنها دو چیز متفاوت هستند و من به وضوح موافقم، اما من تعجب می کنم: EUNAVFOR MED آیا به عنوان مثال ، عملیات سوفیا با محاکمه جنایت معامله ای که درگیر آن است ، می تواند به طور مثر با قاچاق انسان و هر آنچه شامل این عمل است مبارزه کند؟ و در مورد NGO ها که با همه اینها ارتباط دارند چطور؟