آبی و Istituto Einaudi انتشار جلدی به نام Editori Laterza در مورد بانکدار، اقتصاددان و روشنفکر را با هشت مقاله تبلیغ کرده اند.
«آموزه‌های رافائل ماتیولی» عنوان جلد جدیدی است که انجمن بانکداری ایتالیا و مؤسسه مطالعات بانکداری، مالی و بیمه لوئیجی اینادی به همراه سردبیر لاترزا تهیه کرده‌اند و به مناسبت پنجاهمین سالگرد مرگ ماتیولی ارائه شده است که در 27 ژوئیه 1973 انجام شد. به دو بخش تقسیم می شود: بخش اول شامل هشت مداخله توسط شاهدان مستقیم و مترجمان بعدی است. دومی بر بازسازی رابطه ماتیولی و مجله ABI "Bancaria" متمرکز است.
پس از جلدهای مربوط به لوئیجی آینائودی، کارلو آزگلیو چیامپی، گویدو کارلی، پائولو بافی، استفانو سیگلینتی، تانکردی بیانکی و پیرو باروچی – پیشگفتار با امضای آنتونیو پاتولی، رئیس ABI، و مائوریزیو سلا، رئیس مؤسسه بیمه بانک و موسسه مطالعات مالی لوئیجی اینادی، می‌خواند. در پنجاهمین سالگرد، این جلد را به آموزه‌های بسیار ماتیولی اختصاص دهید، که امروز و فردا نیز معتبر است.
پاتولی و سلا با آگاهی از این که مهارت‌های ماتیولی «نه تنها بانکی و مالی نبود، بلکه مهم‌تر از همه اخلاقی و فرهنگی بود، به معنای وسیع»، به‌طوری‌که به او اجازه می‌داد «یک بانکدار مستقل باشد در حالی که در زمینه‌های بسیار پیچیده و متفاوت فعالیت می‌کرد»، پاتولی و سلا در پیشگفتار، ناهمگونی مشارکت‌های ماتیولی را پیش‌بینی می‌کنند. حرفه ها". چند صدایی از صداهای مختلف، اما "همه با میل به شهادت به جنبه ای خاص از آن منشور هوش، ارزش ها و اشتیاق که ماتیولی خود را در آن معرفی می کرد و او را استاد حرفه خود و به طور کلی تر زندگی می کرد" متحد شده است.
رئیس جمهور سلا - با یادآوری ملاقاتی که در جوانی با ماتیولی در راهروهای ستاد کمیت داشت - اظهار داشت: «در آن زمان، اوایل دهه هفتاد، شهرت کمیت فوق‌العاده مطلوب بود. فرهنگ و حرفه ای بودن ماتیولی بر تجارت تأثیر گذاشته بود به گونه ای که به یک مزیت قوی از نظر تصویر و استحکام گرانیت دست یافت: کار با کشورهای خارجی متعلق به Comit بود. ملاقات اتفاقی منجر به درک مردی مؤدب، حرفه‌ای و فوق‌العاده مهربان شد که احترام و هیبتی را در بانکدار جوان موعود که کمتر از سی سال داشت، برانگیخت!»
رئیس‌جمهور پاتولی و معاون ارشد ABI، جیان ماریا گروس پیترو، در مقاله‌های خود، مشخصات بانکدار انسانگرا در شرایط اضطراری قرن بیستم و ماتیولی، مفسر بزرگ «حرفه بانکداری» را ترسیم می‌کنند.
کامیلو ونزیو به خوبی نوشته است – در مقاله پاتولی می‌خوانیم – که گفتن ماتیولی به معنای مرور تاریخ اقتصاد و مالی ایتالیا و تا حدی بین‌المللی بین دهه‌های 1936 و XNUMX است. این به معنای بازیابی تاریخ کمیت، بحران جدی و تولد دوباره آن در دهه XNUMX، تبدیل شدن آن به "نمونه ای برای تمام اعتبارات عادی" پس از تراژدی های جنگ جهانی دوم است. این بدان معنی است که چگونه "بانکدار انسانگرا" به وضوح درک کرده بود که تجربه فاجعه بار دهه XNUMX ناشی از سردرگمی بین اعتبار بانکی با ماهیت تجاری (کوتاه مدت) و ماهیت مالی و صنعتی (بلند مدت) و اصلاحات اساسی (قانون بانکداری XNUMX) و ابتکارات جدیدی است که تأثیری مانند ایجاد تاریخ اقتصادی IRI در ایتالیا داشت.
گروس پیترو خاطرنشان می کند که یادآوری ماتیولی «به معنای داشتن فرصتی برای به اشتراک گذاشتن، به ویژه به نفع کسانی که فرصت نزدیک شدن به چهره او را نداشته اند، خاطره شخصیتی است که همچنان برای رویارویی با برخی از چالش های امروزی که بانک را درگیر می کند، اما نه تنها، تفسیرهای معتبر ارائه می دهد.
شش مقاله دیگر این جلد شامل شهادت گیدو کارلی در مراسم بزرگداشت ماتیولی که در 17 فوریه 1975 در میلان برگزار شد، با عنوان "بانکدار ماتیولی" و متن سخنرانی رئیس بانک ایتالیا، ایگنازیو ویسکو، به مناسبت افتتاح نمایشگاه انسانی مدنی "R,afvaneleleer Mattioli" است. Pierluigi Ciocca، معاون مدیر کل بانک ایتالیا از سال 1995 تا 2006، بر روح های مختلف ماتیولی، بانکدار، اقتصاددان و روشنفکر تمرکز دارد. متن بزرگداشت برونو ویسنتینی با عنوان «حرفه‌ای و انسان‌گرایی رافائل ماتیولی» منتشر شده است که برای اعطای جایزه ملی «استفانو سیگلینتی» به یاد ماتیولی تهیه شده است، که توسط ABI ممنوع شده و در افتتاحیه مجمع بانکداری ایتالیایی در میه1976 و در تاریخ XNUMX در تاریخ XNUMX و در تاریخ XNUMX-XNUMX-XNUMX در ژربینو فرانسه برگزار شد. مداخلات، به ترتیب، در حرفه ماتیولی به عنوان یک سازمان دهنده فرهنگ و در تعهد سیاسی روشنفکر.