(توسط داوید دی امیکو ، مهندس ، عضو هیئت مدیره AIDR و مدیر اجرایی MIUR) COVID 19 طرفداری از شتاب در نوآوری ادارات دولتی و مشاغل و به طور کلی جامعه در سطح جهانی است. از بعضی جهات ، "ویروس" کاربرد قاتل فرآیندهای مختلف بود: از كار هوشمند سازی گرفته تا خرید آنلاین كالاها و استفاده از خدمات وب كه نه تنها توسط مشاغل بلكه توسط ادارات دولتی نیز ارائه می شد.
بخشی از کشور درک کرده اند که دیجیتال می تواند ابزاری مختل کننده برای بهبود کیفیت زندگی حتی در شرایط بحرانی باشد. بنابراین ، تقاضا برای خدمات دیجیتال توسط شهروندان افزایش یافته است که درک کرده اند ، در بسیاری موارد ، چقدر اغلب بهتر است در خانه بمانید (با بازده مثبت نیز برای محیط زیست و آلودگی) ، در وقت خود صرفه جویی کنید و از دیجیتال استفاده کنید. ، که همچنین به لطف سیستم SPID (سیستم شناسایی هویت دیجیتالی عمومی) ، امروز روش دسترسی منحصر به فرد خود را برای دسترسی به رویه ها دارد و مطمئناً با توجه به اینکه تعداد کاربران در حال افزایش است ، موضوع کم اهمیتی نیست. اگر این مورد را با زیرساخت های دیجیتال Pago PA و برنامه IO ترکیب کنیم ، می توان گفت که شهروندان از این پس ساده تر در روابط خود با ادارات دولتی خواهند بود. بدیهی است ، به شرط مهندسی مجدد یک سری فرآیندها که در اداره پشتوانه هنوز درجات مختلفی از پیچیدگی را متحمل می شوند ، در بعضی موارد به لطف مدیریتی که طبیعتاً "گریزی نهادی" نسبت به نوآوری دارد ، هرچه مخدوش تر باشد ، بیشتر خطراتی را به وجود می آورد. ورشکستگی زیاد بنابراین معرفی نوآوری در فرایندها معمولاً به عنوان یک مشکل بالقوه در نظر گرفته می شود زیرا بخش عمومی از منابع مالیات دهندگان استفاده می کند (که عمدتا از محل مالیات می باشد) برای ایجاد و مدیریت خدمات و بنابراین تغییر روندها ، سیاستمداران ، مدیران و مدیران را به مراتب ترساند. آنها در ورشکستگی های احتمالی ، استفاده نادرست از پول عمومی را می بینند.
بنابراین ، نوآوری در PA یک مسئله عمدتاً فرهنگی ، با تأثیر قانونی و اداری است که می تواند با پروفایل های مسئولیت برای خسارت به خزانه همبسته باشد. در عمل ، سیستم قوانین و معیارها خطر ابتکاری را تحمل نمی کند ، برعکس می توان گفت که ساخته شده است ، به طور کلی برای جلوگیری از آن. برای کاهش این "آنتی بادی ها" به نوآوری ، یک فرضیه معرفی در ادارات دولتی ، دفاتر نوآوری و آزمایشگاه هایی است که می توانند بطور مستقیم یا غیرمستقیم با RTD (مسئول انتقال به دیجیتال) در ارتباط باشند ، که در آن قوانین ، فرایندها و فناوری ها ابزار پشتیبانی برای آزمایش ایده های جدید هستند که می توانند خدمات و فرآیندهای موجود را بهبود بخشند یا ایده های جدیدی را معرفی کنند. معرفی ، در سطح ساختاری ، دفاتر که می توانند "آزادانه آزمایش کنند" به معنای تهدید برای مدیر و در نتیجه ریسک کردن در مورد ایده هایی است که در غیر این صورت هرگز در بخش دولتی عملی نمی شوند. این به معنای گشودن PA برای بخش خارجی است ، فرصتی برای مقابله با مدلهای خدمات بخش خصوصی (همچنین به دنبال راه اندازی) که می تواند مورد مطالعه و سازگاری با بخش دولتی باشد.
این به معنای ترویج "فرهنگ آزمایش" و قادر به ابراز صدا به کارمندان داخلی ، فعال کردن فرایندهای آموزشی با هدف برقراری ارتباط رهبری و ظهور ایده های نوآورانه است ، تا به نفع آزمایش فرضیه ها برای بهبود فرایندها از زیر باشد. و مجدداً به معنای فعال کردن ، به صورت ساختاری و نه "یک طرفه" مشارکت با بخش خصوصی برای ایجاد یک اکوسیستم نوآوری است ، که در آن بازیگران خارجی می توانند از طریق مکانیسم های پاداش دادن به تحقق پروژه های نوآوری و آلودگی کمک کنند. از PA با مدل ها و الگوهای جدید. سرانجام ، ایجاد شبکه ای از این دفاتر به منظور تقویت تبادل تجربیات و به وجود آوردن آن دانش ضمنی که در نتیجه پروژه های داخلی PA ، می تواند یک ارزش مشترک و "پاسگاه های نوآوری" برای کل کشور باشد ، مهم است.