(door Massimiliano D'Elia) De wedstrijd op het schaakbord tussen Italië en Turkije markeerde een nieuwe zet van Istanbul, een soort schaakmat. Vandaag gaat de hele Libische regering die net is aangetreden naar Turkije. President Abdul Hamid Mohammed Dbeibah zal een delegatie van 13 ministers leiden, waaronder de stafchef van het leger en de gouverneur van de centrale bank. Hoewel diplomatieke bronnen stellen dat de bijeenkomst al enige tijd gepland stond, voeren velen aan dat er de afgelopen dagen een versnelling is opgetreden. De reden is simpel, om een antwoord te geven op Italië, maar vooral op onze belangen in Libië en in de hele Middellandse Zee, van de Griekse eilanden tot Libië. Het antwoord op de verklaring van Draghi afgelopen donderdag dat hij Erdogan als "een dictator" heeft bestempeld, bij gebrek aan een officiële verontschuldiging van Italië, is ook economisch in te grijpen in onze belangen. Het is geen toeval dat de levering van Leonardo AW-169 helikopters voor een waarde van 70 miljoen euro door Turkije is opgeschort. De zeer Italiaanse Ferrero schudt ook, want het heeft een van de grootste hazelnootgewassen in Turkije. In totaal doen ongeveer 1500 Italiaanse bedrijven zaken in Anatolië voor een pre-pandemie-uitwisseling van ongeveer 17 miljard euro.
Terugkerend naar Libië, is de Turkse strategie subtiel. Na het verdedigen van Tripoli tegen de troepen van generaal Haftar en de huurlingen van het Russische privébedrijf Wagner zal Erdogan vandaag de Libische regering om het wetsvoorstel vragen. Het is niet alleen een kwestie van het garanderen van bestellingen aan de 130 Turkse bedrijven die al in het gebied aanwezig zijn, maar misschien nog iets meer. Het naar believen kunnen beheren of sturen van de migratiestromen vanuit het Noord-Afrikaanse land is een doorslaggevend strategisch wapen om Italië en Europa te raken, die altijd op hun hoede zijn geweest voor de Turkse aanwezigheid in de NAVO en zelfs nog terughoudender over een toetreding tot het voormalige Ottomaanse rijk. aan de binnen de Europese gemeenschap. Als Erdogan zou slagen in zijn plan, zou hij het hele oude continent in toom houden. In het oosten met Syrische vluchtelingen en in het zuiden vanuit Libië met migranten uit heel Afrika.
Erdogan zou echter nog meer van Libië kunnen vragen De handhaving van het in 2018 ondertekende memorandum dat het Turks-Libische maritieme rechtsgebied creëert. Het snijdt de Middellandse Zee in tweeën en brengt ernstige schade toe aan Griekenland. Gebied waar ook de belangen van onze Eni zijn, die al in het verleden met de Saipem-verkenningsschepen moesten terugwijken na te zijn geïntimideerd door Turkse militaire schepen.
In afwachting van een officiële verontschuldiging van de Italiaanse regering, wordt een nieuwe zet verwacht op het populairste schaakbord in de Middellandse Zee. Misschien zou de missie van minister van Buitenlandse Zaken Di Maio in de VS de definitieve oplossing kunnen zijn: onvoorwaardelijke steun zoeken voor de sterren en strepen in Libië en daarbuiten.