(door Giuseppe Paccione) Het bleek dat de internationale gemeenschap, met de brede steun van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties en de Mensenrechtenraad, de resolutie aannemend A / ES-11 / L.1, veroordeelde de Russische agressieve daad tegen Oekraïne. De dreiging met of het gebruik van militaire dwangmaatregelen in strijd met het VN-Handvest is duidelijk onwettig volgens het internationaal recht en internationale strafrechtelijke aansprakelijkheid kan voortvloeien uit de beslissing om agressief gedrag te vertonen. Ik ben van mening dat de internationale samenleving zelf, op alle mogelijke manieren, stappen moet ondernemen om de verantwoordelijkheid voor de ernstige schending door de agressie van het internationaal recht veilig te stellen, om steeds meer te betalen voor het VN-Handvest en om de internationale rechtsorde te ondersteunen die is gebaseerd op de pijlers van normen.
In het licht van de niet-bevoegdheid van het internationale strafrechtelijk orgaan om het misdrijf agressie te vervolgen dat is begaan door burgers van staten die geen partij zijn bij het Statuut van het Internationaal Strafhof, aangezien zowel Rusland als Oekraïne het Statuut van het Internationaal Strafhof in dit geval niet hebben geratificeerd Statuut van Rome is een reeks voorstellen naar voren gekomen over hoe strafrechtelijke rechtsmacht kan worden uitgeoefend in de situatie van de Oekraïense crisis. De Algemene Vergadering van de VN zou bijvoorbeeld de oprichting kunnen aanbevelen van een Hybride Strafhof of gemengd en geïnternationaliseerd, voor de misdaad van agressie waarover moet worden onderhandeld en overeenstemming wordt bereikt tussen de Verenigde Naties en Oekraïne, neem bijvoorbeeld de Speciaal Tribunaal voor Sierra Leone opgericht met een overeenkomst tussen de VN-organen en de lokale overheid.
Er kan zeker worden aangenomen dat een tribunaal dat is ingesteld op grond van de resolutie die is aanbevolen door de Algemene Vergadering van de VN, verschillende voordelen biedt. In de eerste plaats zou de benadering die van de plenaire vergadering van de Verenigde Naties zijn, die niet alleen wordt gekenmerkt door het fenomeen van multilateralisme, maar ook zonder enige twijfel als het juiste orgaan wordt beschouwd wanneer het mechanisme van de politieke lichaam komt om te jammen van vetorecht door Rusland. Ten tweede kan men, zoals reeds vermeld, het voorbeeld nemen van de Speciale Rechtbank voor Sierra Leone, die een gemengde strafrechtbank vormt, die de uitdrukking was van de wil van de staat zelf en geen Onusiaanse instantie is, gezocht door een overeenkomst tussen de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, die de Mandato door de Veiligheidsraad om te onderhandelen met de Sierra Leone regering, en door de president van Sierra Leone; maar ook het model van het internationale gerechtshof bastaard o koel van Buitengewone kamers opgericht onder de Cambodjaanse rechtbanken, waarin naast nationale rechters ook buitenlandse rechters en openbare aanklagers aanwezig waren om een eerlijk proces te waarborgen. De oprichting van deze speciale kamers werd aangenomen door één resolutie goedgekeurd door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Deze twee voorbeelden laten de mogelijkheid zien dat het mogelijk is om een rechtbank in te stellen zonder tussenkomst van het politieke orgaan van de VN, wat de regering van Kiev de mogelijkheid zou geven om een gemengd gerecht toe te kennen. Ten derde zou een gemengde rechtbank bijvoorbeeld de kwestie van immuniteiten voor staatsorganen vermijden en deze kunnen berechten.
Naar de mening van de schrijver zou kunnen worden gedacht aan een wijziging van een of twee zinnen van de bevoegdheidsregels van het Statuut met betrekking tot Internationaal Strafhof, in plaats van een rechtbank op te richten krassen e ad hoc. Het is algemeen bekend dat de onderhandelingen of onderhandelingen over het onderwerp agressie lang en controversieel zijn geweest vanwege de zeer verschillende standpunten van de verdragsluitende staten van het Statuut van Rome over de verdiensten van jurisdictie. Hoewel een wijziging van het statuut de beste weg zou zijn, is het zeer waarschijnlijk dat de politieke wil de jurisdictie van het misdrijf agressie waarbij niet-verdragsluitende staten bij het statuut betrokken zijn, waarschijnlijk niet wil uitbreiden. Dergelijke onderhandelingen omvatten deelname aan de werkgroep over amendementen door de Vergadering van Staten die Partij zijn bij het Internationaal Strafrechtelijk Lichaam, waarbij wordt onderhandeld over een amendement dat door alle leden van de vergadering wordt aanvaard. In ieder geval moeten alle staten hun bereidheid tonen om zich aan het Statuut van Rome te houden waar het is geweest gewijzigd het instituut met betrekking tot de misdaad van agressie tijdens de Kampala-conferentie van 2010. Pas vanaf dat moment zal de volledige toepassing van de verbod op dreiging en gebruik van gewapend geweld pijler van het VN-Handvest, wanneer elke staat zijn bereidheid uitspreekt om het eens te worden over de vraag dat zijn burgers het misdrijf agressie niet begaan of onder de lens van het instrument van opsporing en vervolging op strafrechtelijk niveau zullen komen.
Er worden al weken voorstellen gedaan om een rechtbank in Oekraïne, analoog aan die van Neurenberg, om de misdaad van agressie te vervolgen in de situatie van het Russisch-Oekraïense conflict, ook al werd de rechtbank van Neurenberg beschouwd als de executie-instelling van de overwinnaar. Het is duidelijk dat de Algemene Vergadering snel categorisch moet optreden en dat er snel een overeenkomst moet worden gesloten tussen de Verenigde Naties en de regeringsautoriteiten in Kiev over de oprichting van een hybride misdaadrechtbank. Er moet verantwoordelijkheid worden genomen voor de schending van de bepaling van het VN-Handvest waarop de gehele internationale orde is verankerd, dat wil zeggen het verbod op dwanghandelingen van de krijgsmacht, zwart op wit vastgelegd in het Handvest van de Verenigde Naties.
