(autorstwa Francescomaria Tuccillo) Włochy w czerwcu będą musiały odegrać swoją rolę w Europie.
Jeśli słońce powróci, by świecić na Pacyfiku, „noc” powinna spaść na Morze Śródziemne.
W tym nowym kontekście i przy braku projektów w społeczeństwie charakteryzującym się tym „neo-średniowiecznym egoizmem”:
- narody śródziemnomorskie powinny pozostać poza ścieżką przepływu przepływów ekonomicznych, a zatem z możliwości rzeczywistego rozwoju;
- ludy afrykańskie będą nadal, w swojej jakości jako trzeci świat, służyć jako rezerwuar dla najbardziej niegodziwych przedsiębiorstw (szkółka dla terroryzmu, handel organami, rynek broni);
- Europa miałaby nową rolę, muzeum świata, bez precyzyjnej tożsamości, pozbawionego aktualnej zdolności do zgłaszania propozycji i jakiegokolwiek zdarzenia.
Historia nie jest jednak tak prosta do interpretacji, a przede wszystkim do „zarządzania”. Jego ciągły przepływ często przytłacza nowe konstrukcje w budowie.
Oczekiwanie jest świetne: kurtyna podnosi się, a nowe role nie zostały jeszcze przydzielone. Ponieważ na nowej scenie każdy może dowolnie wybierać. Ale musi to zrobić szybko.
Nowy akt już się rozpoczął.