Dwa miliony muzułmanów z całego świata spotykają się w Mekce w Arabii Saudyjskiej na tradycyjnej pielgrzymce hadżdż, obowiązku, który każdy wierzący, dysponujący środkami fizycznymi i finansowymi, musi spełnić przynajmniej raz w życiu. W tym roku rocznica upamiętnia powrót szyickich pielgrzymów z Iranu – regionalnego rywala sunnickiej Arabii Saudyjskiej, która jest gospodarzem tego miejsca pielgrzymek – po śmiertelnym zmiażdżeniu, w którym w 2015 r. zginęło 2.300 osób. W 2016 roku wierni z Iranu na znak bojkotu nie wzięli udziału w pielgrzymce.
Pielgrzymka do Mekki jest piątym filarem islamu i jest aktem obowiązkowym, którego jednak można dokonać jedynie pod pewnymi warunkami. Każdy muzułmanin ma obowiązek udać się do Mekki przynajmniej raz w życiu, jeśli pozwalają na to środki finansowe.
Pielgrzymka odbywa się pomiędzy ósmym a trzynastym dniem miesiąca Dhu l-hijjah. Stanowi ważne wydarzenie w życiu wierzącego, stanowiące środek oczyszczenia. W drodze do domu Bożego i wokół niego człowiek prosi o przebaczenie swoich grzechów i zostaje oczyszczony poprzez pokutę i odprawienie obrzędów.
Po pielgrzymce muzułmanin nosi zasłużony tytuł Hajjii powinien zmierzać do pobożnego życia. Pielgrzymka do Mekki jest także ważnym systemem integracji społecznej.
Miejscem pielgrzymek jest wielki meczet w Mekce, w którym znajdują się m.in Ka'bah i źródło Zamzam.
Ka'bah to sześcienny budynek położony mniej więcej pośrodku wielkiego dziedzińca meczetu; po jego wschodniej stronie znajduje się czarny kamień będący bryłą czarnego minerału nieznanego pochodzenia (tradycja głosi, że Archanioł Gabriel sprowadził go na ziemię z ziemskiego raju), poświęcony już Abrahamowi i przedislamskim Arabom, pięć stóp nad poziomem morza szlifowane, w srebrnej oprawie. Jest przedmiotem czci, ale nie adoracji.
Arabsko-andaluzyjski podróżnik Ibn Jubayr napisał w 1184 r.: „Patrzenie na to sanktuarium i na Dom Czcigodny to straszna rzecz, która napełnia dusze ekstazą i zachwyca serca i intelekty. Czarny kamień znajduje się sześć dłoni nad ziemią i aby go pocałować, wysocy pochylają się w jego stronę, a niscy wyciągają się. Jest owinięty w arkusz srebra, którego biel błyszczy na tle czarnego połysku kamienia. Ci, którzy krążą po Ka'bie, rzucają się na nią, jak dzieci na swoją kochającą matkę.
Historyk Ibn Battutah, pochodzący z Hiszpanii, tak opisuje pielgrzymkę do Mekki na początku XIV wieku: „Wielka karawana zatrzymuje się przy źródle Tabouc i cały świat pije z jej wód. Zatrzymują się na cztery dni, aby odpocząć, napoić wielbłądy wodą i przygotować zapasy wody przed podróżą na niebezpieczną pustynię. Po przybyciu do Mekki Ibn Battutah zauważa: „To duże miasto, gęsto zabudowane. . . Mekka położona jest w jałowej dolinie, ale łaska Abrahama napełniła ją wszelkiego rodzaju owocami: jadłem winogrona, figi, brzoskwinie i daktyle, najlepsze, jakich nie ma na całym świecie. „