Prezydent Republiki, Sergio Mattarella, z okazji Festa del Tricolore: „Rocznica 221. rocznicy proklamowania pierwszej włoskiej flagi w Reggio Emilia po raz kolejny daje możliwość przypomnienia długiej i bolesnej drogi, która prowadziła do zjednoczenia i do dzielenia tożsamości narodowej i wspólnego losu. zielony, biało-czerwony trójkolorowy ożywiał rewolucyjne powstania 1821 r., entuzjastował ideały wolności Republiki Rzymskiej w 1849 r., Prowadził pierwszą armię sardyńską i włoską wtedy kampanie Risorgimento i tragiczne konflikty światowe ubiegłego wieku, aż do ostatecznego wyświęcenia go w naszej republikańskiej konstytucji. Symbol, który jednoczy wszystkich Włochów, Tricolor jest symbolem wartości wolności, demokracji, sprawiedliwości społecznej, poszanowania praw człowieka i solidarności, które charakteryzują Republikę. Wszyscy Włosi powinni zawsze być dumni i świadomi tego dziedzictwa historii, kultury i cywilizacji, które Tricolor wywołuje i pokazuje całemu światu, a wszyscy, którzy podzielają poczucie uznania siebie za współobywateli, zwracają się do niego z szacunkiem, honorem i lojalnością . Niech żyje Trójkolor, niech żyje Rzeczpospolita ”- podsumowuje głowa państwa.
Włoski trójkolorowy, jako flaga narodowa, narodził się w Reggio Emilia w dniu 7 stycznia 1797 r., Kiedy parlament Republiki Cispadana, na wniosek posła Giuseppe Compagnoni, orzekł, że „flaga standardowa lub Cispadana w trzech kolorach zielono-biała i czerwony, i że te trzy kolory są również używane w Coccarda Cispadana, którą wszyscy muszą nosić ”. Ale dlaczego te trzy kolory? We Włoszech w 1796 r., Przeciętych przez zwycięskie armie napoleońskie, liczne republiki inspirowane przez jakobinów, które wyparły starożytne państwa absolutne, prawie wszystkie przyjęły, z różnymi kolorami, flagi charakteryzujące się trzema pasmami jednakowej wielkości, wyraźnie inspirowane francuskim modelem z 1790 r. .
Również „włoskie” jednostki wojskowe, powołane w tamtym czasie do wsparcia armii Bonapartego, miały sztandary proponujące ten sam styl. W szczególności sztandary pułkowe Legionu Longobardów przedstawiały w istocie barwy białe, czerwone i zielone, silnie zakorzenione w zbiorowym dziedzictwie tego regionu: biało-czerwone faktycznie pojawiły się w starożytnym herbie miejskim Mediolan (czerwony krzyż na białym polu), natomiast zielony był od 1782 r. Mundurem mediolańskiej gwardii obywatelskiej. Te same barwy przyjęto więc także na sztandarach Legionu Włoskiego, który gromadził żołnierzy z ziem Emilii i Romagny, i prawdopodobnie był to powód, dla którego Republika Cispadan utwierdziła ich we fladze. Pośrodku białej wstęgi herb Republiki - kołczan zawierający cztery strzały, otoczony wieńcem laurowym i ozdobiony trofeum z herbem.