Małe gminy są siłą napędową włoskiej gospodarki produkcyjnej (w tym badaniu nie uwzględniono sektorów rolnictwa, pośrednictwa finansowego, ubezpieczeń i administracji publicznej). W rzeczywistości 20 procent włoskich firm i wszystkich pracowników znajduje się w administracjach liczących mniej niż 41 39 mieszkańców, co w tym przypadku nie obejmuje osób zatrudnionych w sektorze publicznym. Również w tej klasie 100 procent krajowej wartości dodanej jest „wytwarzane”. Jeśli podniesiemy próg, to w gminach poniżej 66 tys. mieszkańców wytwarzany PKB to 69 proc. całości, 71 proc. pracowników zatrudnionych jest w firmach prywatnych, a lokalizowane przedsiębiorstwa to nawet XNUMX proc. Z wyjątkiem Lacjum i Ligurii, większość bogactwa kraju jest „generowana” w tej klasie gmin. To najbardziej znaczące liczby, które wyłaniają się z opracowania przygotowanego przez Biuro Studiów CGIA na zlecenie ASMEL, Stowarzyszenia na rzecz Pomocniczości i Modernizacji Samorządów.
Innymi słowy, fabryki, biura, sklepy i sklepy są skoncentrowane w gminach o mniejszej liczbie ludności. Ponadto, wraz ze średniej wielkości realiami komunalnymi, są one głównymi podmiotami gospodarczymi/instytucjonalnymi, którym polityka, również w celu „ugruntowania” PNRR, powinna się uważniej przyjrzeć.
„Zamiast tego – mówi Francesco Pinto, sekretarz generalny ASMEL – metoda PNRR faworyzuje duże miejskie aparaty i pozwala małym i średnim gminom liczyć na loterię na dostęp do finansowania”.
W przeciwieństwie do dużych obszarów metropolitalnych, w rzeczywistości małe i średnie gminy nadal mają niewielkie zasoby i wiele trudności w dostępie do wielu przeznaczonych dla nich ogłoszeń publicznych oraz w zarządzaniu funduszami.
Co więcej, silna koncentracja działalności produkcyjnej w mniejszych realiach terytorialnych wymaga od burmistrzów ważnych odpowiedzi w kwestiach takich jak ochrona środowiska, bezpieczeństwo ruchu drogowego, mobilność, adekwatność infrastruktury drogowej oraz potrzeba wydajnego lokalnego transportu publicznego. Są to kwestie krytyczne, które wymagają podejścia planistycznego na dużą skalę, które często nie może zostać uruchomione ze względu na niewielką ilość dostępnych zasobów ludzkich i finansowych.
Spośród 825,4 miliardów euro wartości dodanej wytworzonej przez wszystkie prywatne firmy w kraju (co stanowi prawie połowę krajowego PKB), 541,7 miliarda jest generowanych przez małe i średnie administracje miejskie, a 283,6 miliarda przez duże .
Jeśli podzielimy całkowitą wartość dodaną wytworzoną przez firmy prywatne na dwie gałęzie, które ją tworzą, przemysł i usługi, wyłania się wielkie powołanie produkcyjne gmin poniżej 20 54 mieszkańców, w których zlokalizowanych jest 514.069 proc. przedsiębiorstw przemysłowych (56 3.029.993), 53 proc. procent pracowników (182,8 XNUMX XNUMX), a nawet XNUMX procent PKB (XNUMX mld euro).
I odwrotnie, jak łatwo było przewidzieć, sektor usług (w tym handel, transport, komunikacja i turystyka) jest skoncentrowany zwłaszcza na dużych obszarach miejskich: w miastach liczących ponad 100 32 mieszkańców w rzeczywistości widzimy w tym 37 procent jednostek lokalnych. sektora, 44 proc. pracowników i 20 proc. wartości dodanej. Małe gminy, liczące poniżej 38 1.388.939 mieszkańców, również odgrywają bardzo marginalną rolę w usługach, stanowiąc 33% przedsiębiorstw (3.846.275 28 137,5 jednostek), XNUMX% pracowników (XNUMX XNUMX XNUMX pracowników) i XNUMX% wartości dodanej (XNUMX mld euro). ).
Jeśli przeanalizujemy rozmieszczenie jednostek lokalnych przedsiębiorstw przemysłowych i usługowych na poziomie regionalnym, to tylko w Emilii Romagna, Ligurii i Lacjum odsetek zapadalności na ogół tych zlokalizowanych w gminach powyżej 100 tys. mieszkańców jest wyższy niż w przypadku założonych przedsiębiorstwa w administracjach liczących mniej niż 20 XNUMX mieszkańców.
W szczególności w przypadku Ligurii i Lacjum wynik ten można przypisać „wadze” demograficznej, jaką gminy Genua i Rzym mają wobec swoich regionów.