(Maurizio Giannotti) Po 4 rządach prezydentów Włosi wrócili do głosowania 4 marca, przekonani, że w końcu mogą wyrazić, za ich zgodą, nową klasę rządzącą, która może wyciągnąć kraj z bagna, w którym popadł w ostatnich latach ale niestety do tej pory nie mamy jasnych pomysłów na temat naszej przyszłości.
W chwili obecnej byliśmy w stanie jedynie stwierdzić, nie do końca z entuzjazmem, że opracowany i stosowany mechanizm wyborczy pozwolił, przy repasażach większościowych / proporcjonalnych, na sprowadzenie do parlamentu tych polityków, którzy przegrali bezpośrednią konfrontację lub raczej nie dostał wystarczającą liczbę głosów od wyborców.
Po miesiącach ciężkiej pracy i trudnych konfrontacji, w październiku 2017 r. Izby zatwierdziły ordynację wyborczą, co do której widać duże wątpliwości.
Jeśli weźmiemy pod uwagę wszystko, co wydarzyło się od 2011 r. Do dziś, uważa się, że w naszej tak bardzo wychwalanej demokracji występują pęknięcia i zasadne może być wątpienie, że to prawo wyborcze zostało zaprojektowane w celu zapewnienia ciągłości parlamentarnej widowni osób politycznych mniej lub bardziej wyraźnej sławy świadomej niemożności wygrania bezpośredniej konfrontacji.
To wyjaśniałoby opóźnienia w tworzeniu ważnej koalicji, ponieważ potrzeba teraz czasu na pogodzenie oczekiwań ogromnej, skonsolidowanej „oligarchii” i nowej większości wyrażanej w sondażach.
Sytuacje tego rodzaju zdarzały się do pewnego stopnia także w przeszłości i nie tylko we Włoszech, przyglądając się bliżej Niemcom, przeżywają one niemal podobne doświadczenie, ale z tą różnicą, że Niemcy zachowują się bardziej dyskretnie i działają z większym poczuciem obywatelskim niż do naszego, które można określić jako bardziej śródziemnomorskie ... prawie lewantyńskie.
Sytuacja wcale nie jest piękna i musimy mieć nadzieję, że nasi wybrani przedstawiciele jak najszybciej znajdą właściwe miejsce, ponieważ kraj musi pilnie stawić czoła wielu kryzysom dotyczącym: systemu finansowo-gospodarczego-produkcyjnego, problemu społecznego i względnego zagrożenia bezpieczeństwa wynikającego z imigracja wymknęła się spod kontroli, sprawiedliwość ogólnie i walka z krajową i związaną z transakcjami przestępczością zorganizowaną, wyjaśnienie, jeśli nie całkowita rewizja stosunków z UE, wznowienie polityki zagranicznej na poziomie globalnym, bezpieczeństwo i obrona , kontrola i podstawowa rola w regionie Morza Śródziemnego, edukacja publiczna i badania naukowe, zdrowie, transport, środowisko i zmiany klimatyczne, itd ... itd ...
Wymienione są tylko częścią niezliczonych dynamicznych systemów, w których jesteśmy zanurzeni, i które musimy kontrolować, i starać się rządzić, a przynajmniej być w stanie przewidzieć ich ewentualny rozwój w celu wdrożenia wszystkich niezbędnych mechanizmów obronnych w celu zapewnienia bezpieczeństwa naszego kraju
Wszystko to jest niemałą sprawą i uczniowie czarnoksiężnika muszą odsunąć się na bok, teraz jest fatalne, że wszyscy działają poważnie i niestrudzenie, zaczynając od polityków, aż po urzędników państwa wykonawczego, wszystkich członków parlamentu i wszystkich obywateli, jak to nigdy nie miało miejsca od niepamiętnych czasów.
To najprawdopodobniej ostatnia szansa.