(autorstwa Giuseppe Paccione) Historia to archiwum wydarzeń, które miały miejsce w przeszłości, co często przypomina nam błędy widziane już podczas konfliktów wojennych. Przykład można zaczerpnąć z sprawa fińska, gdzie terytorium Finlandii było przedmiotem inwazji i wrogiej okupacji przez Związek Radziecki, w związku z odmową rządu Helsinek zrzeczenia się części Przesmyku Karelia i zaakceptować sowieckie bazy morskie na własnym terytorium do tego stopnia, że rozgniewało to Stalina nieustępliwością tego małego kraju, który odważył się rzucić wyzwanie swojemu potężnemu sąsiadowi.
Wyjście z XX wieku i wejście w XXI z powodu dziwnego połączenia ironii i sprawiedliwości, okropności i bezprawności Rosyjska okupacja wojenna jednak przeciwko Ukrainie manu militariuczynił NATO bardziej zwartym i zjednoczonym niż było od upadku obu bloków i odwilży zimnej wojny pod koniec lat XNUMX-tych.
Agresywne zachowanie Rosji może skutkować jedną z bardzo znaczących ekspansji Sojuszu Atlantyckiego od czasu jego pojawienia się na scenie społeczności międzynarodowej, choć Finlandia zdecydowała się zrezygnować z neutralności sine die o charakterze politycznym, nie opartym jednak na instrumencie międzynarodowym zostać stałym członkiem Rady Atlantyckiej.
Zanim wybuchł konflikt na Ukrainie z rosyjską agresją, Populacja fińska nadal nie był zainteresowany dołączeniem do rodziny północnoatlantyckiej. Ostatnia ocena fińskiego parlamentu zmieniającego się środowiska bezpieczeństwa na kontynencie europejskim w świetle rosyjskiej agresji na Ukrainę zapoczątkowała nowy etap członkostwa w NATO, w którym większość i opozycja wyrazili pełne poparcie dla inicjatywy Prezydent i premier Finlandiii złożyć wniosek do organów centralnych Sojuszu Atlantyckiego o zezwolenie ich krajowi na członkostwo w regionalnej organizacji obronnej.
Niezależnie od wielu obaw różnych stron o członkostwo Finlandii w NATO, uważam, że jest to korzystne dla samej regionalnej organizacji typu wojskowego z tego powodu, że wzmocniłaby ją pod względem bezpieczeństwa europejskiego poprzez zawias coraz bardziej solidne zdolności wojskowe i tak dalej. Finlandia może pochwalić się wysoce zdolnymi siłami wojskowymi, które są interoperacyjne z Sojuszem Atlantyckim w wyniku wieloletniej współpracy. Fiński rząd od wielu lat wnosi istotny wkład w misje pod patronatem NATO na Bałkanach, w Afganistanie i tak dalej. Ponadto Finlandia często bierze udział w ćwiczenia Sojuszu Atlantyckiego a ostatnio gościł na swoim terytorium interesujące i rozległe ćwiczenia członków NATO.
Wiadomo, że armia fińska jest dobrze wyszkolona i przydałaby się dalsza poprawa zdolności atlantyckiego regionalnego organu wojskowego do obrony państw estońskich, łotewskich i litewskich, które od dawna znajdują się pod opieką Kremla ze względu na decyzję o oderwaniu się od ZSRR. Teraz akcesja Finlandii, a także wkrótce Szwecjapodniosłaby barierę dla stosowania przez Moskwę zbrojnych działań przymusu na obszarze geograficznym Bałtyku, wzmacniając tym samym równowagę regionalną. Nie tylko to, ale fińskie państwo, gdyby miało wejść, stałoby się niezbędne do utrzymania archetypu siły Paktu Atlantyckiego w region arktyczny coraz bardziej konkurencyjny. Należy również pamiętać, że Finlandia ma porozumienie dotyczących zapewnienia wsparcia państwa gospodarza umożliwiającego logistyczne wsparcie realizacji operacji wojskowych, ćwiczeń i działań wojskom Sojuszu Atlantyckiego zlokalizowanych lub przejeżdżających przez jego terytorium w czasie kryzysu.
Inną cechą charakterystyczną Finlandii, w porównaniu z pozostałymi państwami członkowskimi Paktu Atlantyckiego, jest to, że nadal inwestuje i ulepsza zdolności swojego aparatu wojskowego, takie jak projekcja siły ognia artyleryjskiego, która przewyższa siłę jakiegokolwiek innego państwa europejskiego, tak bardzo, że ma jeszcze więcej zbiorników niż Niemcy. Ponadto Finlandia przyniosłaby również znaczne zdolności wywiadowcze lub wywiadowcze inteligencja co wzmocniłoby świadomość sytuacyjną NATO oraz zdolność do gromadzenia i analizowania informacji dotyczących Rosji. Krótko mówiąc, ten skandynawski kraj pomógłby zapewnić architekturę bezpieczeństwa zbiorowego.
Ponadto obowiązek Finów do jak najpełniejszego poszanowania demokratycznych zasad i celów NATO nie jest kwestionowany, biorąc pod uwagę, że jego system parlamentarny zapewnia uczciwe i wolne wybory, sądownictwo jest całkowicie niezależne, szanowana jest wolność słowa i wiary itd. . Z pewnością narastają obawy o członkostwo Finlandii w NATO i że taki ruch mógłby spotęgować napięcia z Moskwą. Z pewnością fińska neutralność, postrzegana jako słaba i nieodstraszająca, z trudem jest w stanie wytrzymać jakiekolwiek rosyjskie groźby lub agresywne działania przeciwko niej. Przyjęcie Finlandii, a także Szwecji, która już stwarza problemy w Radzie Atlantyckiej, gdzie Turcja Państwo Członkowskie wyraził sprzeciw wobec ich wjazdu jako odpowiedzialnego za goszczenie kurdyjskich terrorystów, może stanowić krucha szpilka dla NATO wraz ze wzrostem szans na wojnę z Rosją.
To prawda, że w korytarzach dowództwa NATO krążą pogłoski, że rosyjskie zagrożenie może rzeczywiście być realne, ale dla Finów wręcz przeciwnie, już teraz uważa się, że rosyjskie zachowanie naruszało przestrzeń powietrzną Finlandii, a także atakowało instytucjonalne strony internetowe tego kraju. sugeruje kolejne rosyjskie posunięcia, które mogą doprowadzić do rozpoczęcia prawdziwej agresji. Ergo, przystąpienie Finlandii do Paktu Atlantyckiego byłoby przydatne dla uniknięcia rosyjskiej agresji w przyszłości tylko dlatego, że zaawansowane siły NATO spajłyby się i stałyby się jasnym przesłaniem dla tych krajów, które próbują eksportować autokrację, niestabilność polityki i upadek demokracji.
Docelowo, jeśli fiński rząd przystąpi do międzynarodowej organizacji o regionalnym charakterze obronnym, to będzie podkreślał modus w którym hazard militarny Rosji uwydatnił zagrożenia ze strony państw o represyjnych reżimach, które mogą zagrażać międzynarodowemu pokojowi i bezpieczeństwu.
Na pewno, proces proceduralny Przystąpienie do obronnego i nieofensywnego Sojuszu Atlantyckiego ma dość długą drogę, co oznacza, że odpowiednie parlamenty państw członkowskich NATO będą musiały ratyfikować wejście Finlandii do Rady Atlantyckiej.
