Eni we współpracy z Assarmatori i Confitarmą przedstawiła dzisiaj dokument „Droga do zera netto. Razem na rzecz dekarbonizacji sektora morskiego”, do którego przyczyniły się trzy największe firmy produkujące silniki okrętowe (Wärtsilä, WinGD i MAN Energy Solutions), a także Unem, Federchimica/Assogasliquidi, Assocostieri i RINA, które nadzorowały pracę 40 ekspertów, którzy pracowali razem od marca ubiegłego roku, aby wypracować wspólną strategię.
W projekcie zdefiniowano strategiczny dokument orientacyjny, rozpoczynający się od analizy ewolucji technologicznej silników i dostępności, także pod względem infrastruktury, nośników energii o obniżonej emisyjności.
Każdego dnia na całym świecie ponad 100.000 12 statków handlowych przewozi 90 miliardów ton towarów rocznie. Sektor morski stanowi dziś kręgosłup światowej gospodarki: 3% towarów transportowanych jest drogą wodną, a szacuje się, że powstałe emisje gazów cieplarnianych stanowią około 75% (całkowitej światowej emisji emisji zmieniających klimat). Na poziomie europejskim transport morski przemieszcza około 36% handlu pozaeuropejskiego i XNUMX% handlu wewnątrzunijnego.
Sektor wymaga rozwiązań krótko-, średnio- i długoterminowych, zgodnych z dynamiką gospodarczą, które ograniczą emisję CO2 do zera i umożliwią armatorom adekwatną reakcję na cele wyznaczone przez Komisję Europejską, a także obowiązki określone na poziomie międzynarodowym przez „ IMO (Międzynarodowa Organizacja Morska) i inne dalsze obowiązki. Dostępnych jest wiele nośników energii (HVO, FAME, LPG, LNG i jego bio- i odnawialne rozwiązania, metanol, amoniak, paliwa syntetyczne i wodór), ale prezentują one różne zastosowania i perspektywy, uwarunkowane dostępnością surowców oraz istniejącą lub planowaną infrastrukturą sposób realizacji. W perspektywie krótko- i średnioterminowej biopaliwa stanowią już dostępne rozwiązanie: podczas dzisiejszego spotkania pojawiła się chęć stworzenia przypadków pilotażowych, które pozwoliłyby na realizację celów europejskich i zagwarantowanie konkurencyjności, biorąc pod uwagę światowy przemysł żeglugowy w wieku średnio niecałe 22 lata, co w zależności od rodzaju działalności charakteryzuje się bardzo różnymi okresami wymiany.
Producenci silników są gotowi tworzyć rozwiązania ad hoc dla różnych rodzajów paliw. Obecnie w przypadku nowych zamówień armatorzy kierują się w stronę silników jednopaliwowych (w ramach eksperymentów także z wychwytywaniem CO2 na pokładach LNG na pokładzie lub technologiami wychwytującymi węgiel w postaci stałej) oraz silników dwupaliwowych, wykorzystujących ciecz lub gazowe także bio, metanol, a w dłuższej perspektywie amoniak i wodór.
„Wspólna praca nad tym projektem, wraz z Eni i kilkoma innymi wykwalifikowanymi podmiotami, jest kolejnym dowodem na to, że armatorzy przodują w dekarbonizacji transportu morskiego i są gotowi zrobić w tym zakresie wszystko, co w ich mocy. Warto jednak powtórzyć, że mówiąc o paliwach alternatywnych, wkład przemysłu lądowego ma fundamentalne znaczenie dla identyfikacji paliwa, jego produkcji, a w końcu składowania w portach, dystrybucji i umieszczania na statku. Oczekujemy wiele od tego, aby zachować zgodność z rygorystycznymi przepisami krajowymi, wspólnotowymi i międzynarodowymi dotyczącymi zrównoważonego rozwoju środowiska” – oświadczyli Mario Mattioli, prezes Confitarma i Stefano Messina, prezes Assarmatori.
„Sektor morski ma fundamentalne znaczenie dla konkurencyjności Włoch, a także dla eksperymentowania z neutralnością technologiczną poprzez przyjęcie licznych rozwiązań promujących sprawiedliwą transformację w trzech wymiarach: środowiskowym, gospodarczym i społecznym. Podobnie jak Eni, bardzo wierzymy w ten projekt, będący przykładem włączającej współpracy wszystkich graczy w branży, który dla nas stanowi jedynie pierwszy krok zarówno w kierunku promowania już dojrzałych rozwiązań, takich jak biopaliwa, jak i eksperymentowania z bardziej długoterminowymi rozwiązaniami ” oświadczył Giuseppe Ricci, dyrektor ds. ogólnej ewolucji energii w Eni.