(autor: Emanuela Ricci) Leonardo, a raczej Finmeccanica, proponuję wrócić do starej nazwy, która widziała firmę wśród światowych liderów w dziedzinie obronności i lotnictwa. Zmieniając nazwę postanowiono dać punkt zwrotny, a więc był to zwrot w kierunku przepaści. Dziś rano przeglądałem przegląd prasy, a główne włoskie gazety poświęciły okno odciętej głowie Boldriniego, która pojawiła się w mediach społecznościowych, lub czynom szaleńca z Maceraty, który szaleńczo strzelał do migrantów. Nie odrywając niczego od powagi tych dwóch wydarzeń, we Włoszech rozgrywa się kolejny dramat, o którym nikt nie mówi, to znaczy on trzyma się z daleka od zajmowania się nim. Il Tempo opublikował artykuł redakcyjny, który w krystaliczny sposób wyjaśnia historię, która dotyka jednego z naszych „klejnotów”, Leonardo, a nawet Finmeccanica. Nadal będę nazywać tę grupę w ten sposób, ponieważ lepiej przekazuje to ideę i może budzi sumienie kogoś z wyższych pięter rządu. Finmeccanica jest w rzeczywistości spółką kontrolowaną przez rząd za pośrednictwem Ministerstwa Gospodarki i Finansów, które posiada około 30% udziałów.
2017 stycznia XNUMX roku pod kierunkiem inż. Moretti przekształciło się w Leonardo Spa i rozpoczęła się wewnętrzna restrukturyzacja mająca na celu racjonalizację wydatków poprzez podział firmy na siedem działów operacyjnych. Do tej pory wszystko wydawało się liniowe, potem zaczęliśmy wycinać / sprzedawać ważne aktywa, takie jak Ansaldo Energia i część transportu kolejowego. Istniało też ryzyko sprzedaży ważnych udziałów w MBDA, specjalizującej się w pociskach. Chodzi o to, że pewne źródła dochodów zostały obcięte, co pozwoliłoby na przyszłe inwestycje i większe środki na badania i rozwój. Wynik? Brak przyszłości w dłuższej perspektywie lub upadek firmy.
Biorąc pod uwagę, że powrót z nazwą nie jest już możliwy, konieczne jest zebranie zespołu wokół jednego z klejnotów rodzinnych, niegdyś najbardziej zazdrosnego na świecie. Bycie zespołem oznacza wspólną pracę na rzecz wiarygodnej przyszłości, zwłaszcza na rynkach, które źle przetrawiły niedawny plan przemysłowy przedstawiony przez Ad Profumo.
Rząd, ale też Leonardo, musi działać szybko, zarówno we Włoszech, ale przede wszystkim za granicą, gdzie konkurencja ze strony innych krajów jest silna. Leonardo musi stać się bardziej pokorny, zejść z piedestału, który już do niej nie należy i zacząć ciężko pracować. Konieczne jest stworzenie „prawdziwej” sieci między dużymi firmami, a mam na myśli Fincantieri oraz między średnimi i małymi firmami, które coraz częściej patrzą za granicę, próbując zostać pierwszymi graczami w międzynarodowych kontekstach i konsorcjach. Włoskie małe i średnie firmy high-tech wytwarzają naprawdę wyjątkowe produkty niszowe o najwyższej jakości produkcji. Tutaj trzeba zacząć od tego. Leonardo musi je wszystkie przechwycić i włożyć do systemu, zwłaszcza do badań i rozwoju. Fincantieri zawsze kultywowało tę zasadę i jest w stanie zaoferować najnowocześniejsze produkty, których nie można powielić za granicą.
Jeśli chodzi o rząd, to sąsiad oczywiście musi uważniej przyjrzeć się temu, co robią inni wielcy Europejczycy. Francja i Niemcy nie wydają się co do joty respektować nakazów sankcji ONZ wobec krajów trzecich. Ostatnie doniesienia potwierdzają, że Francja, Niemcy, ale także Anglia składają zamówienia z Rosją, Iranem, Irakiem (gdzie przebywał Leonardo ..), Katarem itp. bez problemu. Wczoraj odkryto, że w ambasadzie Korei Północnej w Berlinie odbywał się handel produktami technologii „podwójnego zastosowania”, które prawdopodobnie zostaną wykorzystane w programie rakietowym i nuklearnym Kim Jung un'a.
Tak więc Włochy budzą się, ponieważ nic nie jest stracone, Leonardo ma wielką szansę na włączenie z Fincantieri do romansu ze Stx-France, nawet jeśli Francuzi stawiają na transalpejskie Thales. Ciężka praca, z wiarygodną strategią, a także stworzenie systemu z włoską pozycją w polityce zagranicznej, może być punktem zwrotnym. Na przykład w Iraku trzeba odbudować kraj od zera, Włochy nie mogą przegapić tej okazji.