W 2021 r. Centralna Administracja Państwowa (obejmuje tylko ministerstwa i inne organy państwowe posiadające autonomię księgowo-finansową, takie jak np. Sejm, Prezydencja Rady Ministrów, Trybunał Obrachunkowy, Rada Stanu, urzędy skarbowe i placówki edukacyjne wszystkich szczebli) otrzymało 3.657.000 18 2.420.000 faktur od swoich dostawców na łączną kwotę 12,8 miliardów euro. Zlikwidował 1.237.000 5,2 12,8, co odpowiada 28,2 miliarda tym firmom, „zapominając”, że tak powiem, o zapłaceniu 3,6 2013 2011. Dzięki temu zabiegowi państwo centralne „zaoszczędziło” dobre 7 miliarda. Ponadto z 30 miliarda uhonorowanych 60 proc. -Dyrektywa UE / 3 / XNUMX-, terminy płatności w transakcjach handlowych między włoskimi organami publicznymi a firmami prywatnymi nie mogą zwykle przekraczać XNUMX dni - XNUMX dla niektórych rodzajów dostaw, w szczególności opieki zdrowotnej). Liczby te są wynikiem przetwarzania przeprowadzonego przez Biuro Studiów CGIA na podstawie danych Trybunału ObrachunkowegoXNUMX.
Rzecz bezprecedensowa, zwracają uwagę rzemieślnicy z Mestre, która pokazuje, jak nasza Administracja Publiczna, w tym przypadku centralna, nadal zagraża stabilności finansowej wielu firm, zwłaszcza małych, poprzez swoje postępowanie w zakresie płatności, by powiedzieć najmniej nieszczęśliwy.
W rzeczywistości, jak podkreślił Trybunał Obrachunkowy, nasza Administracja Publiczna (AP) przyjmuje coraz bardziej skonsolidowaną praktykę; rozlicza większe faktury w terminach przewidzianych prawem, zachowując tym samym średni ważony termin płatności w granicach określonych przepisami prawa, ale celowo opóźnia saldo tych o mniejszych kwotach, karząc w szczególności firmy świadczące usługi towarów i usług o niewielkich ilościach; to znaczy małe firmy.
Biuro Studiów CGIA przypomina, że opisane powyżej niewpłaty nie obejmują również tych, które są przypisane regionom, władzom lokalnym (województwa, gminy, gminy górskie itp.) oraz służbie zdrowia. Te ostatnie sektory zawsze charakteryzowały się terminami płatności (średnimi i ważonymi) oraz zobowiązaniami handlowymi znacznie wyższymi niż te rejestrowane przez rząd centralny. Dlatego podniesiona skarga jest tylko wierzchołkiem góry lodowej nadużycia, które niestety ogarnia całą naszą PA.
Co najmniej 55,6 mld do zapłaty
Stan zobowiązań handlowych na rachunku bieżącym całej naszej Administracji Publicznej (PA) stale rośnie: w 2021 r., według najnowszego badania przedstawionego w ostatnich miesiącach4, osiągnął rekordową wartość 55,6 mld euro.
Liczba, która w porównaniu z naszym krajowym PKB wynosi 3,1 procent: żaden inny kraj UE-27 nie odnotowuje tak negatywnego wyniku. Na przykład wśród naszych głównych konkurentów handlowych zadłużenie na rachunku bieżącym Hiszpanii w stosunku do PKB wynosi 0,8 proc., w Holandii 1,2 proc., we Francji 1,4 proc., aw Niemczech 1,6 proc. Nawet Grecja, która w zeszłym roku miała stosunek długu publicznego do PKB na poziomie prawie 203 procent, ma prawie połowę naszego długu handlowego, czyli 1,7 procent.
Europejski Trybunał Sprawiedliwości już nas skazał
Wyrokiem opublikowanym 28 stycznia 2020 roku Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że Włochy naruszyły art. 4 dyrektywy UE 2011/7 w sprawie terminów płatności w transakcjach handlowych pomiędzy administracją publiczną a przedsiębiorstwami prywatnymi. Choć w ostatnich latach średnie opóźnienia, z jakimi są opłacane faktury we Włoszech nieco się zmniejszyły, w 2021 r. Komisja Europejska skierowała do rządu Draghiego wezwanie do usunięcia uchybienia w sprawie niezgodności z postanowieniami zatwierdzonej 10 lat temu dyrektywy europejskiej. Wreszcie, kolejna wciąż trwająca procedura przeciwko naszemu krajowi dotyczy kodeksu zamówień publicznych, który przewiduje 45-dniowy termin płatności, podczas gdy na poziomie UE termin ten wynosi 30 dni.
Firmy muszą kompensować długi podatkowe z należnościami handlowymi
Aby rozwiązać to odwieczne pytanie, które wywiera dużą presję na wiele MŚP, dla Biura Studiów CGIA pozostaje tylko jedno: zapewnić na mocy prawa prostą, bezpośrednią i uniwersalną rekompensatę między niektórymi płynnymi i wymagalnymi należnościami naliczonymi przez spółka wobec PA oraz długów z tytułu podatków i ubezpieczeń społecznych, które musi zapłacić Skarbowi Państwa. Dzięki temu automatyzmowi rozwiązalibyśmy problem, który mamy do czynienia od dziesięcioleci. I wreszcie, wydaje się, że istnieją pewne oznaki, które zmierzają w dobrym kierunku. Podczas zmiany dekretu pomocowego w ubiegły czwartek komisje finansowo-budżetowe Izby przyjęły poprawkę, która nadałaby wyżej wymienionej propozycji strukturalną. Teraz pozostaje tylko trzymać kciuki i pewnie czekać.