Abi i Istituto Einaudi promowali publikację tomu Editori Laterza na temat bankiera, ekonomisty i intelektualisty z ośmioma esejami
„Nauki Raffaele Mattioli” to tytuł nowego tomu, który Włoskie Stowarzyszenie Bankowe i Instytut Studiów Bankowych, Finansowych i Ubezpieczeniowych im. śmierć Mattiolego, która miała miejsce 27 lipca 1973 r. Tom pod redakcją Federico Pascucciego, sekretarza generalnego Instytutu Luigiego Einaudiego, podzielony jest na dwie części: pierwsza zawiera osiem wypowiedzi bezpośrednich świadków i kolejnych tłumaczy; druga koncentruje się na rekonstrukcji relacji między Mattioli a magazynem ABI „Bancaria”.
„Po tomach poświęconych Luigi Einaudi, Carlo Azeglio Ciampi, Guido Carli, Paolo Baffi, Stefano Siglienti, Tancredi Bianchi i Piero Barucci” – czytamy we wstępie, podpisanym przez Antonio Patuelli, prezesa ABI i Maurizio Sella, prezesa Instytutu Luigi Einaudi – włoskie stowarzyszenie bankowe i Instytut im. Luigiego Einaudiego zajmujący się badaniami bankowymi, finansowymi i ubezpieczeniowymi poświęcają ten tom licznym naukom Mattiolego z okazji pięćdziesiątej rocznicy, które są aktualne również dziś i jutro”.
Świadomi, że umiejętności Mattioli „były nie tylko bankowe i finansowe, ale przede wszystkim etyczne i kulturowe w najszerszym tego słowa znaczeniu”, co pozwoliło mu „być niezależnym bankierem, działając w bardzo złożonych i różnych kontekstach”, Patuelli i Sella antycypować w przedmowie heterogeniczność wkładu w Mattioli, „różne i celowo niejednorodne głosy jako nosicieli różnych doświadczeń, zainteresowań i powołań”. Polifonia różnych głosów, ale „wszystkich zjednoczonych pragnieniem dania świadectwa specyficznemu aspektowi tego pryzmatu inteligencji, wartości i pasji, w których utożsamiał się Mattioli i które czyniły go mistrzem w swoim fachu i, bardziej ogólnie, w życie".
Prezydent Sella – wspominając spotkanie, które odbył z Mattioli jako bardzo młody człowiek na korytarzach siedziby Komitetu – skomentował: „W tamtym czasie, na początku lat siedemdziesiątych, reputacja Komitetu była wyjątkowo pomyślna. Kultura i profesjonalizm Mattioli wpłynął na biznes w taki sposób, że osiągnął silną przewagę wizerunkową i granitową solidność: praca z zagranicą należała do Comit. Przypadkowe spotkanie doprowadziło do postrzegania uprzejmego, profesjonalnego, niezwykle życzliwego człowieka, który emanował szacunkiem i pewnym podziwem u młodego obiecanego bankiera, który miał mniej niż trzydzieści lat!”.
W swoich esejach prezes Patuelli i starszy wiceprezes ABI, Gian Maria Gros-Pietro, nakreślają sylwetki bankiera-humanisty w sytuacjach kryzysowych XX wieku oraz Mattioli, wielkiego tłumacza „zawodu bankiera”.
„Camillo Venesio dobrze napisał – czyta esej Patuellego – że opowiadanie Mattioli oznacza prześledzenie historii włoskiej i częściowo międzynarodowej gospodarki i finansów między latami dwudziestymi a siedemdziesiątymi XX wieku; oznacza to prześledzenie historii Komitetu, jego poważnego kryzysu i odrodzenia w latach trzydziestych XX wieku, stania się „przykładem powszechnego kredytu dla wszystkich” po tragediach drugiej wojny światowej; oznacza uświadomienie sobie, jak „humanistyczny bankier” jasno zrozumiał, że katastrofalne doświadczenia lat 1936. wielkie reformy (prawo bankowe z XNUMX r.) i nowe inicjatywy, które wywarły taki wpływ na historię gospodarczą Włoch, jak narodziny IRI i utworzenie Mediobanca”.
Gros-Pietro zauważa, że pamięć o Mattiolim „oznacza możliwość dzielenia się, zwłaszcza z korzyścią dla tych, którzy nie mieli okazji zbliżyć się do jego postaci, pamięcią o osobowości, która nadal oferuje ważne interpretacje w celu sprostania niektórym dzisiejszym wyzwaniom, które angażować bank, ale nie tylko”.
Pozostałe sześć artykułów zawartych w tomie zawiera zeznania złożone przez Guido Carli podczas ceremonii upamiętniającej Mattioli zorganizowanej w Mediolanie 17 lutego 1975 r., zatytułowanej „Mattioli bankier”, oraz tekst przemówienia wygłoszonego przez prezesa Banku Włoch, Ignazio Visco, z okazji inauguracji wystawy „Raffaele Mattioli, bankier-humanista, urzędnik państwowy”. Pierluigi Ciocca, zastępca dyrektora generalnego Banku Włoch w latach 1995-2006, skupia się na różnych duszach Mattioli, bankiera, ekonomisty i intelektualisty. Ukazał się tekst upamiętnienia autorstwa Bruno Visentiniego, zatytułowany „Profesjonalizm i humanizm Raffaele Mattioli”, przygotowany z okazji nadania pamięci Mattioli odznaczenia narodowego „Stefano Siglienti”, zakazanego przez ABI i obchodzonego z okazji otwarcia siedziby Stowarzyszenia Zgromadzenie Bancaria Italiana, które odbyło się w Rzymie w maju 1976 r. Historycy Francesca Pino i Sandro Gerbi skupiają się odpowiednio na powołaniu Mattioli jako organizatora kultury i na zaangażowaniu politycznym intelektualisty.