(z Karol NordioMoże wydawać się paradoksalne, że włoski okręt wojskowy jest kontrolowany przez carabinieri, aby uniknąć niepożądanych lądowań. W rzeczywistości jest to tylko pozorny paradoks, bo względy higieny czy porządku publicznego dotyczą także sił zbrojnych. Nie trzeba chyba pamiętać, że decyzje, w zależności od różnych momentów i różnych alarmów, należą do właściwych ministrów, aw szczególności do spraw wewnętrznych.
Jeśli jednak przejdziemy od pozornych paradoksów do paradoksów rzeczywistych, pozostaje tylko skrępowanie wyboru. Ze względu na zwięzłość możemy wymienić najważniejsze z nich. Przede wszystkim relacje z wymiarem sprawiedliwości. Prokurator z Agrigento, wyposażony w maskę ochronną i kalosze, umieścił „Diciotti” wśród celów telewizorów.
Nam, staromodnym sędziom, ten gest przypomina gest prokuratora z Mediolanu, który czterdzieści lat temu, podczas operacji antykradzieżowej, pokazał pistolet u pasa, wywołując panikę wśród wtajemniczonych, biorąc pod uwagę, że wszedł do sądownictwo nie wymaga egzaminu strzeleckiego i często, wśród niedoświadczonych, broń strzela sama. Teraz inicjatywa prokuratora Agrigento jest z pewnością godna pochwały, jednak pozwalamy mu przypomnieć, ponownie z racji naszego starszeństwa, że granice między sumienna pracowitość i lekkomyślny ekshibicjonizm są subtelne i niepewne.
Również dlatego, że sędzia nie ograniczył się do tej operacji, którą zgodnie z kodeksem mógł z powodzeniem zlecić policji sądowej, ale także postawił hipotezę o wszczęciu śledztwa w sprawie nielegalnego aresztowania, a nawet porwania. Odważna teza dla obu zbrodni: pierwsza faktycznie pojawia się w momencie aresztowania i tu okazuje się, że nikt nie został aresztowany; druga ma miejsce, gdy pozbawienie wolności osobistej jest bezprawne, w przeciwnym razie sędziowie, którzy pozbawiają oskarżonych wolności poprzez wysłanie ich do więzienia, również zostaliby objęci śledztwem. I w tym przypadku bardzo trudno jest określić decyzję o charakterze czysto politycznym jako bezprawną, według uznania ministra.
Niezależnie od tego, że właśnie z tego powodu w przypadku popełnienia przestępstwa za dochodzenie odpowiadałby właściwy sąd na podstawie art. 96 Konstytucji. Wreszcie, może budzić obawy, że w obliczu poważnych i powtarzających się naruszeń obowiązujących przepisów dotyczących imigracji, zamiast identyfikowania i ścigania przemytników i handlarzy, postawiono hipotezę w oskarżeniu ministra o postawę, którą można krytykować tak bardzo, jak się chce, ale która jest częścią porozumienia zatwierdzonego przez suwerenny parlament.
Po raz kolejny mamy do czynienia z listonoszem gryzącym psa. Potem była interwencja przewodniczącego Izby. Czysto polityczna interwencja, która w niewłaściwy sposób pokrywa się z prerogatywami ministra, który bierze za nią polityczną odpowiedzialność. Fico usprawiedliwiał się, powołując się na wolność słowa i zasady humanitarne. Sara.
resztę artykułu zamieszczam w Il Gazeta wenecka
źródło Gazzettino del Veneto