Biuro Studiów SACE publikuje dogłębne badanie włoskich firm budowlanych, coraz bardziej obecne na rynkach międzynarodowych.
Poniżej znajduje się krótki streszczenie najważniejszych punktów:
- Udział obrotów osiągniętych przez włoskich wykonawców za granicą znacznie wzrósł w ostatnich latach, od 3 w 2004 (31% całości) do 14 w 2016 (73% całości). Oprócz przechwycenia bezprecedensowego i być może niepowtarzalnego wzrostu popytu z nowych rynków (w fazie kryzysu po stronie krajowej) portfel prac tych firm rozszerzył się zwłaszcza w kontekście o dużych możliwościach i średnio-wysokim ryzyku, które miało znaczące marże , a także na umowach o znacznej wartości.
- Włoskie firmy tradycyjnie plasują się na rynkach peryferyjnych, ale do zbadania, częściowo zaniedbując „możliwości” rozwoju oferowane przez inwestycje i infrastrukturę planowane w krajach rozwiniętych i bliskich. Pierwsze kraje 15 inwestujące w budownictwo na poziomie globalnym, równe 75% rynku, stanowią w rzeczywistości mniej niż 20% portfela włoskich firm.
- Sklasyfikowaliśmy włoskie firmy w sektorze na trzy kategorie w oparciu o ich cechy operacyjne za granicą: „Cristoforo Colombo”, który interweniuje w kontekstach wysokiego ryzyka, „Amerigo Vespucci”, które działają w regionach charakteryzujących się średnim ryzykiem i wreszcie „Giovanni Caboto”, który konkuruje na zaawansowanych i bardziej niezawodnych rynkach. Te ostatnie są z pewnością mniejszością, podczas gdy obecność Włoch pozostaje wysoka w krajach silnie narażonych na wahania międzynarodowych przepływów inwestycyjnych i które nadal pozostają uzależnione od surowców. Nawet regiony charakteryzujące się względnie stabilnymi ramami regulacyjnymi, wiarygodne plany inwestycji publiczno-prywatnych i dobre perspektywy wzrostu nadal wydają się niezbadane i wymagają w niektórych przypadkach wsparcia systemowego w celu ograniczenia barier wejścia.
- Rozważania te stają się jeszcze bardziej istotne, jeśli weźmiemy pod uwagę, że 2017 odnotował ożywienie w inwestycjach budowlanych również na rynkach zaawansowanych, z odwróceniem trendu w odniesieniu do rozwoju rynków wschodzących, które wracają poniżej 60% globalnego popytu. W ramach optymalizacji inwestycji w tych regionach infrastruktura wykazuje większą odporność niż inne sektory. Jest to sektor, który często widzi bezpośrednią interwencję podmiotów publicznych i suwerenną gwarancję kraju, w którym wykonywana jest praca w celu uzyskania niezbędnego finansowania. Dlatego ważne jest, aby zwracać szczególną uwagę na ryzyko danego kraju w danych regionach, korzystając z najbardziej odpowiednich zabezpieczeń.