Wznowienie w ostatnich dniach stosunków dyplomatycznych między Iranem a Katarem z pewnością będzie miało wpływ na rozwój sytuacji regionalnej, a w szczególności na przyszłość Syrii. To nie przypadek, że zamiar Doha, by „wzmocnić dwustronne stosunki z Islamską Republiką Iranu we wszystkich dziedzinach”, zaostrzył kryzys między krajami Zatoki Perskiej, ostatecznie oddalając sekciarski wymiar między sunnitami i szyitami w konfliktach regionalnych. Oprócz członków Rady Współpracy Zatoki Perskiej decyzja Doha zaskoczyła wszystkich, nawet Stany Zjednoczone. Rzecznik Departamentu Stanu USA oznajmił, że „toczą się kwestie dyplomatyczne, z których nie jesteśmy w pełni świadomi lub o których nie możemy jeszcze mówić otwarcie. Nadal nie możemy powiedzieć, czy to dobrze, czy nie. Ale ogólnie rzecz biorąc, jesteśmy bardzo zaniepokojeni warunkami sporu i możemy to powiedzieć otwarcie”..
Z irańskiego punktu widzenia, wraz ze zbliżeniem z Doha, Teheran włącza do swojej sieci stosunków regionalnych kolejny kraj z większością sunnicką – po niedawnej wizycie w Ankarze generała Pasdaranu Mohammada Bagheriego. Katar, podobnie jak Turcja, odegrał wiodącą rolę we wspieraniu opozycji wobec reżimu Assada, w szczególności ruchu salafickiego znanego pod nazwą Ahrar Al Sham, należącego lub stycznego z nieprzejrzystą orbitą kaedystów, który dziś ma bardzo silną pozycję obecność w mieście Idlib. Nie ma wątpliwości, że Iran i Katar mają obecnie odmienne, jeśli nie przeciwstawne, wyobrażenia na temat przyszłości Syrii: jeżeli jednak celem krótkoterminowym jest dążenie do częściowej pacyfikacji kraju i zmniejszenie intensywności starć zbrojnych, jak zgodnie z zamierzeniami spotkania w Astanie zbliżenie obu krajów mogłoby mieć pozytywne skutki. Nie tylko dla Syrii, ale także dla Jemenu, gdzie Arabia Saudyjska zmaga się z rosnącym międzynarodowym piętnem w związku z kryzysem humanitarnym zaostrzonym przez bombardowania powietrzne Riyadu. Jeżeli zobowiązania międzynarodowej koalicji pod przewodnictwem USA będą wydawać się wymierzone przeciwko ISIS i jego dawnej stolicy Rakce, Idlib może wkrótce stać się nowym frontem ze względu na dominację grup należących do orbity Al-Kaidy, takich jak Ahrar al. Sam Sham lub Hayat Tahrir al Sham. Według analityka Alego Hashema „Iran potrzebuje pomocy Turcji, aby zakończyć wojnę w Syrii, biorąc pod uwagę powiązania Ankary z kilkoma grupami – takimi jak te wymienione – które Teheran uważa obecnie za terrorystów. Turcja albo porzuci te grupy, albo przekona je do rozbrojenia, tylko przy takich przesłankach można myśleć o rozwiązaniu politycznym. Rozwój ten, zdaniem Amberina Zamana, już trwa, gdyż Ankara zwróciła się do Hayata Tahrira al Shama o jego rozbiórkę, aby łatwiej było wyzwolić prowincję Idlib spod uścisku Al-Kaidy i wewnętrznych konfliktów w jej obrębie orbita. Formalnie zarówno Rosja, Stany Zjednoczone, jak i Turcja uważają Hayat Tahrir al Sham za organizację terrorystyczną. W tym sensie ewentualne przesunięcie się Kataru na pozycje bliżej Teheranu mogłoby mieć wpływ na bieg wydarzeń, biorąc pod uwagę wpływ Doha – zwłaszcza gospodarczy – na grupy, które dziś dominują w północnym mieście Syrii.
Zdjęcie Wiadomości z Azji