Poeta John Ashbery zmarł w wieku 90 lat. Urodzony w Rochester w stanie Nowy Jork w 1927 roku, ma na swoim koncie ponad dwadzieścia zbiorów poezji i jest uważany między innymi za najsłynniejszego i najważniejszego żyjącego poetę amerykańskiego, nawet przez Harolda Blooma. Zwolennik „szkoły nowojorskiej”, wraz z takimi autorami jak Kenneth Koch i Frank O'Hara, zadebiutował w 1956 r. Kolekcją Some Trees (Certi Alberi). Od tego czasu publikuje z częstotliwością i konsekwencją niespotykaną w najnowszej historii, a już na pewno nie w historii Ameryki.
W 1976 zdobył nagrodę Pulitzera z „Autoportretem wypukłego lustra”.
W wywiadzie dla Meghan O'Rourke z magazynu Slate, w 2005, John Ashbery oświadcza, że zawsze szukał pewnego rodzaju poezji, która byłaby jak najtrudniejsza, wiersz „o którym krytycy nie mogą mówić”, który wymyka się próba ostatecznej interpretacji, która zmusza nas do odłożenia na bok wszystkich pewników, aby pozostawić czytelnika zawsze wytrąconego z równowagi, przemieszczonego i ekstatycznego. Poezja Ashbery'ego stanowi zawsze otwarte i zawsze wymagające wyzwanie; otwiera pytania, na które nie wydaje się skłonny odpowiedzieć, ujawnia ciągle uśpione lęki i nigdy nie zaspokaja radości, pozostawia puste przestrzenie, niezgodne notatki, nierozwiązane problemy. A jednak w końcu zawsze wydaje się, że wszystko wraca, że każdy tekst jest doskonałym wszechświatem w swojej niedoskonałości, wydaje się, że sama jego możliwość istnienia opiera się na przemianach między ciemnością a błyskami światła, między zmysłem a sensem.
Znaczna część fortuny Johna Ashbery'ego zależy właśnie od jego zdolności do zadziwiania się, zdolności do odnawiania się nieskończenie, bez porzucania swoich cech liminalnych, istotnych elementów jego stylu. Joseph Harrison we wstępie do antologii Sosselli precyzyjnie identyfikuje w tej charakterystyce niezwykłą naturę pracy Ashbery'ego; bycie niezwykłym nie polega na osiągnięciu przełomowych rezultatów, ale na pozostaniu w czołówce od ponad pięćdziesięciu lat. Fakt, że ciągle się zmieniam, nigdy się nie zmienia.
John Ashbery był kandydatem do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.