(από τον Davide D'Amico, μηχανικό, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της AIDR και το στέλεχος του MIUR) Το COVID 19 ευνόησε την επιτάχυνση της καινοτομίας των δημόσιων διοικήσεων και των επιχειρήσεων και γενικότερα της κοινωνίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Από ορισμένες απόψεις, ο «ιός» ήταν η δολοφονική εφαρμογή διαφόρων διεργασιών: από την έξυπνη εργασία, την ηλεκτρονική αγορά αγαθών και τη χρήση διαδικτυακών υπηρεσιών που παρέχονται όχι μόνο από επιχειρήσεις αλλά και από δημόσιες διοικήσεις.
Μέρος της χώρας έχει καταλάβει ότι το ψηφιακό μπορεί να είναι ένα αναστατωτικό εργαλείο για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, ακόμη και σε καταστάσεις κρίσης. Η ζήτηση για ψηφιακές υπηρεσίες αυξάνεται επομένως από πολίτες που έχουν κατανοήσει, σε πολλές περιπτώσεις, πόσο συχνά είναι καλύτερο να μένετε στο σπίτι (με θετικές αποδόσεις επίσης για το περιβάλλον και τη ρύπανση), εξοικονομείτε χρόνο εν κινήσει και χρησιμοποιείτε ψηφιακό. , το οποίο επίσης χάρη στο σύστημα SPID (Public Digital Identity System), έχει σήμερα τον δικό του μοναδικό τρόπο πρόσβασης στις διαδικασίες, και αυτό σίγουρα δεν είναι ασήμαντο, δεδομένου ότι ο αριθμός των χρηστών αυξάνεται. Εάν το συνδυάσουμε με την ψηφιακή υποδομή Pago PA και την εφαρμογή IO, μπορούμε να πούμε ότι οι πολίτες θα έχουν μια ισχυρή απλοποίηση στις σχέσεις τους με τις δημόσιες διοικήσεις από τώρα και στο εξής. Προφανώς, με την προϋπόθεση της επανασχεδιασμού μιας σειράς διαδικασιών που στο back office εξακολουθούν να υφίστανται διαφορετικούς βαθμούς πολυπλοκότητας, σε ορισμένες περιπτώσεις χάρη στη διοίκηση που από τη φύση της έχει «θεσμική αποστροφή» στην καινοτομία, καθώς όσο πιο ενοχλητική είναι, τόσο περισσότερο παρουσιάζει κινδύνους υψηλή πτώχευση. Έτσι, η εισαγωγή της καινοτομίας στις διαδικασίες θεωρείται συχνά ως πιθανό πρόβλημα, καθώς ο δημόσιος τομέας χρησιμοποιεί πόρους των φορολογουμένων (σε μεγάλο βαθμό προέρχονται από τη φορολογία) για τη δημιουργία και τη διαχείριση υπηρεσιών και, ως εκ τούτου, την αλλαγή διαδικασιών, εκφοβίζει πολιτικούς, διαχειριστές και διευθυντές, οι οποίοι βλέπουν σε πιθανές χρεοκοπίες, μια ακατάλληλη χρήση δημόσιου χρήματος.
Ως εκ τούτου, η καινοτομία της ΠΠ είναι ένα κυρίως πολιτιστικό πρόβλημα, με νομικό και διοικητικό αντίκτυπο, το οποίο μπορεί επίσης να συσχετιστεί με προφίλ ευθύνης για ζημία στο Υπουργείο Οικονομικών. Στην πράξη, το σύστημα κανόνων και κανονισμών δεν φέρει τον κίνδυνο της καινοτομίας, πράγματι μπορούμε να πούμε ότι είναι χτισμένο, γενικά για να το αποφύγει. Προκειμένου να μετριαστούν αυτά τα «αντισώματα» στην καινοτομία, μια υπόθεση είναι να εισαχθούν σε δημόσιες διοικήσεις, γραφεία καινοτομίας και εργαστήρια που μπορούν να συνδεθούν άμεσα ή έμμεσα με την ΕΤΑ (υπεύθυνη για τη μετάβαση στο ψηφιακό), στην οποία κανόνες , οι διαδικασίες και οι τεχνολογίες είναι εργαλεία υποστήριξης για πειραματισμό με νέες ιδέες, οι οποίες μπορούν να βελτιώσουν τις υπάρχουσες υπηρεσίες και διαδικασίες ή να εισαγάγουν νέες. Παρουσιάζοντας, σε διαρθρωτικό επίπεδο, γραφεία που μπορούν να «πειραματιστούν ελεύθερα» σημαίνει να δοθεί στον διευθυντή η πιθανότητα αποτυχίας και, ως εκ τούτου, να αναληφθούν κίνδυνοι για ιδέες που διαφορετικά δεν θα εφαρμοστούν ποτέ στο δημόσιο τομέα. Σημαίνει το άνοιγμα των ΠΠ στον έξω κόσμο, δίνοντας τη δυνατότητα να ασχοληθούμε με μοντέλα υπηρεσιών του ιδιωτικού τομέα (επίσης κοιτάζοντας τις νεοσύστατες επιχειρήσεις) που θα μπορούσαν να μελετηθούν και να προσαρμοστούν στο δημόσιο τομέα.
Σημαίνει την προώθηση της «κουλτούρας του πειραματισμού» και την ικανότητα να δίνει φωνή στο εσωτερικό προσωπικό, ενεργοποιώντας εκπαιδευτικές διαδικασίες που στοχεύουν στην ηγεσία να επικοινωνεί και να αναδύει καινοτόμες ιδέες, προκειμένου να ευνοηθεί ο πειραματισμός υποθέσεων για τη βελτίωση των διαδικασιών από κάτω. Και πάλι σημαίνει ενεργοποίηση, με δομημένο και όχι «εφάπαξ» τρόπο, εταιρικών σχέσεων με τον ιδιωτικό τομέα για τη δημιουργία ενός οικοσυστήματος καινοτομίας, στο οποίο οι εξωτερικοί φορείς μπορούν να συνεισφέρουν, επίσης, μέσω μηχανισμών επιβράβευσης, στην υλοποίηση έργων καινοτομίας και μόλυνσης του PA με νέα μοντέλα και παραδείγματα. Τέλος, θα ήταν σημαντικό να δημιουργηθεί ένα δίκτυο αυτών των γραφείων προκειμένου να ενισχυθεί η ανταλλαγή εμπειριών και να αναδειχθούν εκείνες οι έμμεσες γνώσεις οι οποίες, ως αποτέλεσμα εσωτερικών έργων PA, μπορούν να αποτελέσουν κοινή αξία και «φυλάκια καινοτομίας» για ολόκληρη τη χώρα.