(z Andrzej Pinta) Propaganda Putina na rzecz specjalnej operacji wojskowej na Ukrainie koncentruje się na przesłankach historycznych, sięgających czasów imperium Piotra Wielkiego i narracji o niebezpiecznym rozszerzeniu NATO do granic Rosji.
Rozszerzenie NATO o Rosję to teza badana przez wielu międzynarodowych obserwatorów i analityków, którzy próbując uzasadnić inwazję Moskwy na Kijów, w niektórych przypadkach ocenili racje popierane przez Putina jako akceptowalne, aw pewnym sensie nawet możliwe do podzielenia.
Najnowsza historia mówi jednak inną wersję, tę, którą przedstawił generał Pasquale Preziosa,
były szef sztabu WPAeronautica a dziś prezesObserwatorium Bezpieczeństwa Eurispes wyjaśnił podczas Awywiad na TGCOM24. Dlatego usłyszeliśmy od generała, aby pogłębił koncepcje podkreślone podczas interwencji telewizyjnej.
Jeśli chodzi oWejście Ukrainy do NATO, generał Preziosa argumentował w następujący sposób: „Dzisiejsze wejście Ukrainy do NATO nie pomaga z ogólnego punktu widzenia sprzyjać ewentualnemu procesowi pokojowemu, z politycznego punktu widzenia jest natomiast narracją jednej z dwóch stron, które naprzód i wysyłać sygnały. W rzeczywistości o przystąpieniu Gruzji i Ukrainy do NATO zadecydowano już w r Szczyt NATO w Bukareszcie w kwietniu 2008 r, bez dokładnej daty przystąpienia. Z tej okazji zdecydowano o wpisie dot Chorwacja oraz "Albania, z zawieszeniem ww Północna Macedonia następnie przyjęty w 2020 r.
Wnioski akcesyjne Ukrainy i Gruzji zostały poparte przez prezydenta Busha, ale nie zostały chętnie zaakceptowane przez Niemcy i Francję ze względu na niestabilność panującą w tych krajach. Osiągnięto porozumienie z USA, wskazując w oświadczeniu końcowym szczytu tylko te dwa kraje jako kandydujące do przystąpienia do NATO bez ustalania konkretnej daty o przystąpienie do Sojuszu, uzależniając je od spełnienia warunków przyjęcia określonych przez planu MAPY (Plan działania dotyczący członkostwa). Putin odpowiedział na tę decyzję szczytu NATO najpierw inwazją
w sierpniu 2008 r., a następnie wraz z destabilizacją Ukrainy w 2014 r. po wydarzeniach z XNUMX reuromajdan.
Ważne jest, aby wyjaśnić, dodaje generał, historii rozszerzenia Sojuszu, uszczegóławiając to jak najbardziej szczegółowo, inaczej wydaje się, że Sojusz rzeczywiście podejmował decyzje o rozszerzeniu autonomicznie, a nie w koordynacji z Rosją i zgodnie z traktatami podpisanymi po upadku muru berlińskiego.
Koniec Związku Radzieckiego doprowadził w 1990 roku do podpisania tzw Karta Paryża W zakresie Konferencja na temat bezpieczeństwa i współpracy w Europie (KBWE) przez 32 kraje należące do KBWE, wśród których znajdowały się wówczas zarówno Stany Zjednoczone, jak i Związek Radziecki (dzisiejsza Rosja).
Wraz z podpisaniem Karty Paryskiej wszyscy sygnatariusze podzielali zasadę, że kraje, które uzyskały niepodległość i suwerenność po upadku muru, mogły dokonywać własnych, wolnych wyborów dotyczących własnej przyszłości.
Zgodnie z tą Kartą w 1997 roku prezydent Rosji Jelcyn domagał się, aby rozszerzenia NATO były skoordynowane z Rosją: tak narodził się tzw Akt Założycielski NATO-Rosja do porównywania i zatwierdzania wszystkich modyfikacji geopolitycznych terytorium europejskiego, mając swobodę samodzielnego wyboru własnej polityki zagranicznej.
NATO nigdy nie zmieniło swojej polityki członkostwa na Sojusz ustanowiony w artykule 10 traktatu północnoatlantyckiego podpisanego po drugiej wojnie światowej, który brzmi: „członkowie mogą zaprosić, za jednomyślną zgodą, każde inne państwo europejskie, które jest w stanie przestrzegać zasad niniejszego traktatu i przyczynić się do bezpieczeństwa…”
Polityka ta była określana z biegiem czasu jako „polityka otwartych drzwi” i było to w duchu iz poszanowaniem Karty Paryskiej.
Rosja w latach 90. pod rządami Jelcyna przeżyła poważny kryzys polityczny, gospodarczy i finansowy i poszukiwała nowej tożsamości. Od pierwszej dekady XXI wieku Putin nadał krajowi nową tożsamość i wypracował bardzo atrakcyjną politykę potwierdzania rosyjskich wpływów w krajach peryferyjnych Rosji.
Polityka opracowana przez Putina bardzo różniła się od polityki Jelcyna, piętnuje Preziosa
Nowa polityka określona przez niektórych analityków neoimperialistyczny została przygotowana wcześniej i objawiła się we wszystkich jej aspektach od 2008 roku inwazją na Gruzję z naruszeniem Karty Paryskiej i Karty Narodów Zjednoczonych.
Pokój między Francją a Chinami
Odnosząc się do obecnych wysiłków dyplomatycznych Francji i Chin na rzecz przywrócenia pokoju na Ukrainie, Preziosa podkreślił, że „nadzieja umrze ostatnia, weźmy pod uwagę, że żyjemy w społeczeństwie niepewności, a wojny z definicji są niepewne.
Musimy zauważyć, że jak dotąd nie ma wyraźnego zwycięzcy na ukraińskim polu bitwy, które wydaje się być w stagnacji. Wojny na wyniszczenie są najkrwawsze i najdłuższe. Musimy poczekać na zakończenie ukraińskiej kontrofensywy, a więc na koniec roku, aby mieć jaśniejsze wyobrażenie o trajektorii, jaką przybierze ten konflikt.
Niestety, ponieważ jest to wojna pośrednia między USA a Rosją, ramy strategiczne są bardziej złożone, ponieważ muszą uwzględniać strategiczne cele dwóch skłóconych obecnie mocarstw, które rozciągają się od Indo-Pacyfiku po Arktykę.
Rola Europy
Podchodzi pragmatycznie do roli cennej Europy: „z pewnością Europy, która, jak się wydaje, żyła w”piękna epoka” po upadku muru berlińskiego, dziś musi być bardziej promotorem negocjacji i procesu pokojowego, ponieważ granice konfliktu znajdują się w Europie i gdyby konflikt przybrał zły obrót, całe terytorium Europy byłoby w niebezpieczeństwie.
Z wejściem o Finlandia w NATO, granice z Rosją powiększyły się o około 1300 km, a rozmieszczenie przez Rosję nowej broni nuklearnej na granicach zwiększyło poziom ryzyka dla Sojuszu.
Konieczne jest obniżenie poziomu postrzegania przez Rosję zagrożenia ze strony NATO i skłonienie Rosji do bycia gwarantem Karty Narodów Zjednoczonych wraz z obawiającymi się o Tajwan Chinami – podkreślił generał Preziosa.
Fu Putindodaje generał, który w 2001 roku stanął przed niemieckim parlamentem oświadczył, że wolność zajęła miejsce nieszczęść sowieckiego okresu stalinowskiego („idee wolności” zastąpiono „stalinowską ideologią totalitarną”, a potem po niemiecku: „Rosja to przyjazny kraj europejski”.)
To tam było Chiny przedstawić plan pokojowy, z pewnością możliwy do ulepszenia, gdzie w pierwszym punkcie jest napisane: „Poszanowanie suwerenności, niepodległości i integralności terytorialnej wszystkich krajów zgodnie z uznanymi prawami międzynarodowymi, w tym celami i zasadami Organizacji Narodów Zjednoczonych”
Z tym Putinem i tymi Chinami Europa ma możliwość zbudowania bezpiecznej przyszłości dla swoich społeczeństw, alternatywa będzie bardzo ciężka zarówno dla Rosji, jak i dla Europy”.
Zapisz się do naszego newslettera!